Trakya Üniversitesi Ağız ve Diş Sağlığı Uygulama ve Araştırma Merkezi'nde implant üstü protetik tedavisi tamamlanan dental implantların sağkalım, başarı ve başarızılığı ile ilgili olası prognostik faktörlerin değerlendirilmesi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2022
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Trakya Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
İmplant başarısını etkileyen faktörler geçmişten günümüze araştırma konusu olmuştur. Bunun değerlendirilmesinde hasta takibi büyük önem taşımaktadır. Bu retrospektif çalışmanın amacı; 69 aya kadar takipli bir hasta grubunda implant çevresi marjinal kemik kaybı, implant sağkalımı, başarı ve başarısızlık oranları ile ilişkili olası prognostik faktörleri analiz etmek ve belirlemektir. Bu çalışmaya yaşları 22-82 arasında değişen 400 hasta ve 1617 implant dahil edildi. İmplant çevresi mezial ve distal ortalama kemik kayıpları radyografiler üzerinde ölçüldü. İmplant sağkalım, başarı ve başarısızlığını değerlendirmek için 2007 yılı Uluslararası Oral İmplantoloji Kongresi’nde alınan konsensus kararına göre kabul edilen kriterler kullanıldı. Demografik parametrelere (yaş ve cinsiyet), implant uzunluklarına (boy ve çap) ve markalarına, implant tipine (kemik seviyesi veya doku seviyesi), lokasyonuna, protetik tedavinin tipine (sabit veya overdenture), kantilever varlığına (mezial veya distal), diş-implant bağlantısına, sabit protezin üye sayısına, overdenturların ataşman tipine, karşıt ark ve takip süresine göre implantlar ortalama kemik kaybı, sağkalım, başarı ve başarısızlık açısından incelendi. Veriler değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel yöntemlerin yanı sıra parametrelerin gruplar arası karşılaştırılmasında Kruskal Wallis testi, farklılığa neden olan grubun belirlenmesinde Dunn's testi kullanıldı. Parametrelerin iki grup arası karşılaştırmalarında Mann Whitney U test kullanıldı. Niteliksel verilerin karşılaştırılmasında ise Fisher Freeman Halton Exact Ki-Kare testi ve Ki-kare testi kullanıldı. Çalışmamızdaki 1617 implantın başarı oranı %93,4 ve ortalama kemik kaybı 0,72±0,81 mm’dir. İmplant markası başarıyı ve ortalama kemik kaybını etkiler. Takip süresi ortalama kemik kaybını etkiler. 10 mm ve daha uzun implantlar kısa implantlara göre başarıyı istatistiksel olarak anlamlı derecede arttırır. Kadın cinsiyet, doku seviyesi implantlar, ?4 üye sabit protezle desteklenen implantlar, implant çapının geniş yerine standart olması ortalama kemik kaybını istatistiksel olarak anlamlı derecede arttırır. Yaş, implantın lokalizasyonu, protez tipi, overdentureların ataşman tipi, karşıt arkın durumu, diş-implant bağlantısı, mezial ve distal kantilever varlığı başarıyı ve ortalama kemik kaybını istatistiksel olarak anlamlı düzeyde etkilememektedir.
Factors affecting implant success have been the subject of research from past to present. In the evaluation of this, patient follow-up has a great importance. The aim of this retrospective study was to analyze and determine possible factors associated with peri-implant marginal bone loss, success, survival, and failure rates of dental implants in a patient group with follow-up up to 69 months. A total of 400 patients aged between 22-82 and 1617 dental implants were included in the study. The overall mesial and distal peri-implant bone losses were measured on the radiographs. The criteria accepted at 2007 The International Congress of Oral Implantologists Consensus Conference were used to assess implant survival, success and failure. Implants were evaluated for mean bone loss, survival, success and failure, according to demographic parameters (age and gender), implant lengths (length and diameter) and brands, implant type (bone level or tissue level), location, type of prosthetic treatment (fixed or overdenture), presence of cantilever (mesial or distal), tooth-implant connection, the number of units of the fixed prosthesis, the attachment type of the overdentures, the opposing arch and the follow-up time. While evaluating the data in addition to descriptive statistical methods, Kruskal Wallis test was used to compare the parameters between groups and Dunn's test was used to determine the group that caused the difference. Mann Whitney U test was used for the comparison of parameters between two groups. Fisher Freeman Halton Exact Chi-square test and Chi-square test were used to compare categorical variables. The success rate of 1617 implants in our study was 93,4% and the mean bone level was 0,72±0,81 mm. Implant brand influences success and mean bone loss. Follow-up time influences mean bone loss. 10 mm and longer implants statistically significantly increase success compared to short implants. Female gender, tissue level implants, implants supported with fixed prosthesis of ? 4 units, standard implant diameter instead of wide increase the mean bone loss statistically significantly. Age, location of the implant, type of prosthesis, attachment type of overdentures, condition of the opposing arch, tooth-implant connection, mesial and distal cantilever do not not affect success and mean bone loss statistically.
Factors affecting implant success have been the subject of research from past to present. In the evaluation of this, patient follow-up has a great importance. The aim of this retrospective study was to analyze and determine possible factors associated with peri-implant marginal bone loss, success, survival, and failure rates of dental implants in a patient group with follow-up up to 69 months. A total of 400 patients aged between 22-82 and 1617 dental implants were included in the study. The overall mesial and distal peri-implant bone losses were measured on the radiographs. The criteria accepted at 2007 The International Congress of Oral Implantologists Consensus Conference were used to assess implant survival, success and failure. Implants were evaluated for mean bone loss, survival, success and failure, according to demographic parameters (age and gender), implant lengths (length and diameter) and brands, implant type (bone level or tissue level), location, type of prosthetic treatment (fixed or overdenture), presence of cantilever (mesial or distal), tooth-implant connection, the number of units of the fixed prosthesis, the attachment type of the overdentures, the opposing arch and the follow-up time. While evaluating the data in addition to descriptive statistical methods, Kruskal Wallis test was used to compare the parameters between groups and Dunn's test was used to determine the group that caused the difference. Mann Whitney U test was used for the comparison of parameters between two groups. Fisher Freeman Halton Exact Chi-square test and Chi-square test were used to compare categorical variables. The success rate of 1617 implants in our study was 93,4% and the mean bone level was 0,72±0,81 mm. Implant brand influences success and mean bone loss. Follow-up time influences mean bone loss. 10 mm and longer implants statistically significantly increase success compared to short implants. Female gender, tissue level implants, implants supported with fixed prosthesis of ? 4 units, standard implant diameter instead of wide increase the mean bone loss statistically significantly. Age, location of the implant, type of prosthesis, attachment type of overdentures, condition of the opposing arch, tooth-implant connection, mesial and distal cantilever do not not affect success and mean bone loss statistically.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Dental implant başarısızlığI, Sağkalımı, Kemik kaybı, Prognostik faktörler, Dental implant success, Survival, Bone loss, Prognostic factors
