Tıp öğrencileri bitkileri ne kadar tanıyor? Tıp fakültesi birinci ve altıncı sınıf öğrencileri arasında bitkilerin ve sağlıktaki kullanım alanlarının bilinme durumu
Küçük Resim Yok
Tarih
2006
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Alternatif ve destekleyici tedavilere ilgi giderek artmaktadır. Türkiye’de hastaların alternatif kaynakları kullanma oranı % 30-70 arasında değişmektedir. Halkın bu ilgisine rağmen sağlık çalışanlarının bitkiler ve bitkisel tedavilerle ilgili bilgileri yetersizdir. Bu araştırmada tıp fakültesi birinci ve altıncı sınıf öğrencilerinin bitkileri tanıma ve işlevlerini bilme durumlarının incelenmesi ve öğrenim yılı ve cinsiyet açısından bir farkın olup olmadığının araştırılması amaçlandı. Yöntem: 115 birinci sınıf, 67 altıncı sınıf öğrencisine araştırmacıların belirledikleri 10 adet bitki resmi gösterildi. Öğrencilerden gördükleri bitkiyi tanıma, adını duymuş olma ve işlevini bilmeyle ilgili durumlarını işaretlemeleri istendi. Katılımcıların Toplam Duyma (TD), Toplam Tanıma (TT) ve Toplam İşlevini Bilme (TİB) puanları hesaplandı, cinsiyet ve öğrenim yılı açısından karşılaştırıldı. Bulgular: Papatya, anason, nane, kuşburnu ve adaçayı, adları en çok duyulan bitkilerdi. Birinci sınıflar meyan ve ebegümecini tanımakta çok zorlanırken altıncı sınıfların bütün bitkileri % 60’ın üzerinde tanıdıkları görüldü. İşlevi en iyi bilinen bitkiler ıhlamur, nane ve kuşburnu, işlevi en az bilinenler ise meşe ve ebegümeci idi. TT ve TD puanları açısından sınıflar arasında fark varken TİB açısından bir fark saptanmadı (P sırasıyla 0.007, <0.001 ve 0.103). Kızların puanlarının genelde erkeklere oranla daha fazla olduğu görüldü. Sonuç: Tıp öğrencileri bitkileri yeterince tanımamaktadır. Altıncı sınıftaki öğrencilerin bitkilerin kullanım alanları konusundaki bilgi düzeylerinin düşük olması mezuniyet sonrasında kendilerine başvuranlara danışmanlık vermede zorlanacaklarını düşündürmektedir. Tıp eğitimi müfredatına bitkilerin olası yarar ve risklerine ve bölgesel güncel halk uygulamalarına yönelik programlar konmalıdır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
Genel Tıp Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
16
Sayı
3
