Aggregatibacter actinomycetemcomitans Kaynaklı Olası Enfektif Endokardit Olgusuna Mikrobiyolojik Yaklaşım
Küçük Resim Yok
Tarih
2016
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Aggregatibacter (Actinobacillus) actinomycetemcomitans, küçük, gram-negatif boyanan kokobasil morfolojisinde, zor üreyen, müşkülpesent bir bakteri olup, sıklıkla ağız boşluğunda kolonize olmaktadır. İzolasyonunun güç olmasının da etkisiyle, çok sık karşılaşılmayan fakat diş ile ilgili enfeksiyonlar ve özellikle protez kapak öyküsü olan kişilerde enfektif endokardit (EE) etkeni olabilen bir bakteridir. Bu raporda, aort kapak replasmanı öyküsü olan bir hastada gelişen A.actinomycetemcomitans kaynaklı olası EE olgusu sunulmaktadır. Otuz altı yaşındaki erkek hasta, üşüme, titreme, aralıklı yüksek ateş, halsizlik, yaygın eklem ağrısı ve kilo kaybı (yaklaşık 20 kg) şikâyetleriyle Trakya Üniversitesi Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezine başvurmuştur. Hastanın izlemi sürecinde, üç hafta arayla alınan kan kültürlerinde aynı gram-negatif kokobasil morfolojisinde bakteri üremesi saptanmıştır. Olguya, bir majör (iki farklı kan kültüründe EE etkeni olabilecek tipik mikroorganizmaların üremesi) ve iki minör (protez kapak varlığı ve ateş yüksekliği) kriteri karşılaması nedeniyle olası EE tanısı konulmuştur. İzole edilen suş konvansiyonel yöntemlerle tanımlanamamış, VITEK 2 (bioMerieux, Fransa) cihazı ile yapılan tanımlamada Francisella tularensis olarak isimlendirilmiş, fakat gerçek zamanlı Taqman polimeraz zincir reaksiyonu ile bu sonuç doğrulanamadığından, bakteri MALDITOF kütle spektrofotometre yöntemi ile tanımlanmaya çalışılmıştır. Bu yöntem ile yapılan ilk çalışmada, bakteri Shigella dysenteriae olarak, ertesi gün yapılan test tekrarı sonucunda ise A.actinomycetemcomitans olarak isimlendirilmiştir. Birbirinden farklı çıkan sonuçları netleştirmek için 16S ve 23S ribozomal DNA dizi analizi uygulanmış ve sonuçta izolat A.actinomycetemcomitans olarak tanımlanmıştır. Olgunun ilk şüpheli etken isimlendirme sonucu (F.tularensis) dikkate alınarak başlanan doksisiklin (2 x 100 mg po, 20 gün) ve streptomisin (2 x 10 mg/kg im, 10 gün) tedavisinin beşinci gününde kan kültüründe üreme olmamış ve hastanın yakınmaları gerilemiştir. Tedavinin 21. gününden itibaren doksisikline rifampisin eklenerek tedaviye devam edilmiş ve hasta şifa ile taburcu edilmiştir. Sonuç olarak, A.actinomycetemcomitans ve bunun gibi nadir görülen hastalık etkenlerinin isimlendirmeleri, laboratuvarların imkânları dâhilinde zor ve zaman alıcı olabilir. Nadir izolatların isimlendirmesinde karşılaşılan sorunları aşmak için, özellikle de olgunun kliniği ile uyumun olmadığı durumlarda, klasik yöntemlerin yanında diğer tanı yöntemlerinin de kullanılması zorunlu hale gelebilir. Bu olgu, EE hastalarında A.actinomycetemcomitans'ın nadiren izole edilen bir etken olması ve otomatize sistemler ile mikroorganizmaların isimlendirmesinde karşılaşılabilecek çeşitli sorunlara örnek olabilecek bir olgu olması nedeniyle sunulmuştur
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
Mikrobiyoloji Bülteni
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
50
Sayı
2
