Yazar "Taştekin, Ebru" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 16 / 16
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Bethesda Kategori ÖBA/ÖBFL için Malignite Oranları: Tek Merkez Deneyimi(2016) Can, Nuray; Salt, Semra Aytürk; Taştekin, Ebru; Sezer, Yavuz Atakan; Çelik, Mehmet; Puyan, Fulya Öz; Usta, UfukAmaç: Tiroidnodüllerinin prevelansı yüksek olmasına rağmen, bu nodüller için malignite oranları düşüktür. Bu nedenle, cerrahi yaklaşım gerektiren malign nodülleri, benign nodüllerden ayırmak çok önemlidir. Ultrasonografi, ultrasonografi eşliğinde ince iğne aspirasyonu ve ayrıca Tiroid Sitopatolojisi için Bethesda Raporlama Sistemi tiroid nodüllerinin değerlendirilmesinde fayda sağlamaktadır. Ancak, bu sistem 'Önemi Belirsiz Atipi/ Önemi Belirsiz Foliküler Lezyon (ÖBA/ÖBFL)' olarak adlandırılan problemli bir kategori içermektedir. Bu kategori için son zamanlarda bildirilen malignite yüzdeleri %5 ile %96,7 arasında değişmektedir. Bu çalışmada merkezimizde incelenen ilk ince iğne aspirasyon tanısı ÖBA/ÖBFL olan tiroid nodüllerindeki malignite oranlarının sunulması amaçlanmaktadır. Yöntem: Yedi yıl süresince, Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilimdalı'nda (Edirne, Türkiye) incelenen hastaların tanıları (ince iğne aspirasyon ve tiroidektomi) geriye dönük olarak değerlendirildi. Bulgular: İnce iğne aspirasyon sitolojisinde ÖBA/ÖBFL tanısı alan 153 hastadan 68'inde (%44,4) histopatolojik tanı papiller tiroid karsinomu, 1'inde (%7) foliküler karsinom ve 1'inde (%7) de medüller karsinom idi. Tartışma ve Sonuç: Tiroid Sitopatolojisi için Bethesda Raporlama Sistemi bazı tanı kategorilerinde standardizasyon sağlamışsa da, ÖBA/ÖBFL kategorisi hala subjektif sitolojik kriterleri barındırmakta ve farklı çalışmalarda oldukça değişken histolojik malignite oranları bildirilmektedir. Bu nedenle, immünositokimya ve özellikle moleküler testler gibi yardımcı yöntemlerin kullanılması tiroid nodüllerinin preoperatif tanısında faydalı olabilir.Öğe BREAST CANCER IN A WOMAN WITH GUILLAIN-BARRÉ SYNDROME: A REMINDER TO CONSIDER PARANEOPLASTIC NEUROLOGICAL SYNDROME(2016) Tuna, Filiz; Taştekin, Ebru; Özdemir, Hande; Düzce, Ela; Tuna, HakanGuillain-Barré sendromu saptanan 72 yaşındaki kadın hasta, rehabilitasyon amacıyla tarafımızayönlendirildi. Rehabilitasyon sürecinde, fonksiyonel düzeyinde bir kazanım elde edildi (Hughesskoru 3'ten 2'ye, Functional Ambulation Classification düzeyi 2'den 4'de, Functional Independence Measure skoru 99'dan 120'ye değişim gösterdi). Bu gelişmeye rağmen, son vizitten bir günönce sol meme ucundan gelen kanlı akıntı şikayeti nedeniyle taburcu işlemi ertelendi. Eksizyonelbiyopsi sonucu nihai tanı apokrin özellik taşıyan invasiv ductal carcinoma olarak tanımlandı. Guillain-Barré sendromu akut, hızlı progresyon gösteren bir inflamatuar polinöropati dir. Bu hastalarda çoğunlukla reflex kaybının eşlik ettiği, simetrik, asendan güçsüzlük saptanır. Güncel literaturde, Guillain-Barré sendromu muhtemel paraneoplastik sendrom ve kanser öncüsü olarak tanımlanır. Bu tür bir Guillain-Barré sendromu, yani paraneoplastik sendrom; tümör veya metastaz infiltrasonunun doğrudan etkisi dışında, immünolojik mekanizmalara bağlı oluşan uzak bir etkidenkaynaklanabilir. Guillain-Barré sendromu; bir paraneoplastik sendrom olabilir, kanserle birlikte tesadüfi olarak veya tedaviye ikincil olarak gelişebilir. Bununla birlikte, paraneoplastik sendromunmetastazlar oluşmadan önce, kanserin erken evresinde ortaya çıkması, Guillain-Barré sendromuolarak değerlendirilen tüm hastalarda paraneoplastik sendromu düşünmeyi elzem kılarÖğe A case of urachal malacoplakia that seems like urachal cancer(2015) İnci, Osman; Taştekin, Ebru; Gençhellaç, Hakan; Arabacı, Özcan; İşler, Serap; Atakan, İrfan HüseyinBackground: Urachal masses observed in adults should be considered malignant unless they are confuted. It is very difficult to differentiate between malignant or benign lesions, including especially calcified foci and solid areas. Case Report: Our case was a 63-year-old male patient who was diagnosed as Behçet’s Disease 26 years ago. Upon clinical examination, he was also diagnosed with adenocarcinoma of prostate. He was examined by computerized tomography to define the stage of prostatic adenocarcinoma. The existence of a hypodense multiseptated cystic lesion with irregular margins and solid areas located between anterosuperior of bladder and umbilicus was reported. Hence, the lesion was evaluated as urachal carcinoma and locally advanced prostate cancer by the urooncology council. Resection of the mass, partial cystectomy and pelvic lymphadenectomy were performed as one of the surgical approach options in urachal carcinoma. After pathological examination, the mass was diagnosed as malakoplakia and metastasis of prostate adenocarcinoma was also detected in the right obdurator lymph nodule. In the literature, case reports of urachal malakoplakia are extremely rare. It is also interesting to note the absence of specific clinical symptoms for the urachal mass and the existence of concomitant adenocarcinoma in our case. Conclusion: Malakoplakia can only be diagnosed by pathological examination. Particularly, urachal malakoplakia should also be taken into consideration in the differential diagnosis of lesions which include solid areas and are located in the urachus. Keywords: Michaelis Gutmann bodies, urachal malacoplakia, urachal malacoplakia mimicking cancerÖğe Deneysel Miyoglobinürik Akut Böbrek Hasarında Relaksinin Etkileri(2016) Aydoğdu, Nurettin; Taştekin, Ebru; Süt, Necdet[Abstract Nıt Available]Öğe The Effects of Baicalin on Myoglobinuric Acute Renal Failure in Rats(2018) Yavuz, Özlem Yalçınkaya; Aydoğdu, Nurettin; Taştekin, Ebru; Süt, NecdetBackground: Myoglobinuric acute kidney injury is a uremic syndrome that develops due to damage of skeletal muscle. Free radicals and nitric oxide play an important role in the pathogenesis of myoglobinuric acute kidney injury. Baicalin has multiple bioactivities, including antimicrobial, anti-inflammatory and antioxidant properties and is a potent free radical scavenger. Aims: To investigate the nephroprotective mechanism of baicalin on myoglobinuric acute kidney injury. Study Design: Animal experimentation. Methods: In our study, male Sprague Dawley rats were divided into 4 groups. Control (n=8), Baicalin (n=8), myoglobinuric acute kidney injury (n=10) and myoglobinuric acute kidney injury + baicalin (n=10). The rats were deprived of water for 24 hours before receiving intramuscular injection. The control and baicalin groups were injected intramuscularly with saline (8 ml/kg), and the myoglobinuric acute kidney injury and myoglobinuric acute kidney injury + baicalin groups were given 50% glycerol 8 ml/kg. One hour later, the control and myoglobinuric acute kidney injury groups received saline intraperitoneally, and the baicalin and myoglobinuric acute kidney injury + baicalin groups were given 200 mg/kg baicalin. Twenty-four hours after the glycerol injection, urine and blood samples were taken, and the kidneys of the rats were harvested under intraperitoneally injections of anaesthesia. Results: We found that the levels of creatinine, urea, nitric oxide, alanine transaminase, aspartate aminotransferase, creatine kinase in serum samples, malondialdehyde, nitric oxide, inducible nitric oxide synthase, and endothelial nitric oxide synthase concentrations in renal tissue were increased in the myoglobinuric acute kidney injury group compared with the control group (p<0.05). The nitric oxide and glutathione levels in the kidney were significantly decreased in the myoglobinuric acute kidney injury + baicalin group compared with the myoglobinuric acute kidney injury group (p<0.05). There were no significant differences between any other parameters. Conclusion: Our results did not show any protective effect of baicalin on myoglobinuric acute kidney injury, possibly because the different effective factors in the pathogenesis of experimental myoglobinuric acute kidney injury used in this experiment deviate from other experimental models. Moreover, detailed studies are needed to clarify the effects of baicalin in different doses and treatment durations in glycerol-induced acute kidney injury modelÖğe The Effects of Irisin on N?-Nitro-L-arginine Methyl Ester Hydrochloride-Induced Hypertension in Rats(2019) Aydoğdu, Nurettin; Yavuz, Özlem Yalçınkaya; Taştekin, Ebru; Tayfur, Pınar; Kaya, Oktay; Kandemir, NihayetBackground: The cause of about 95% of hypertension, an important public health problem, is unknown. Intensive studies are underway to understand the physiopathology of hypertension. Irisin, a newly discovered hormone, has been reported to dilate vascular smooth muscle and lower blood pressure acutely. Aims: To investigate the effects of chronic irisin treatment on blood pressure and renal functions in a hypertension model established by nitric oxide synthase inhibition by treatment with N?-nitro-L-arginine methyl ester hydrochloride. Study Design: Animal experimentation. Methods: Male Sprague?Dawley rats were divided into four groups (n=8). Control and irisin groups received an intravenous saline injection, hypertension and hypertension + irisin (hypertension + irisin) groups received 1.5 mg/100 g N?-nitro-L-arginine methyl ester hydrochloride. N?-nitro-L-arginine methyl ester hydrochloride (150 mg/L) was added to the drinking water of rats in groups hypertension and hypertension + irisin for three weeks. In the second week of the experiment, irisin (50 nmol/day) was given to rats in groups irisin and hypertension + irisin, and saline was administered to rats in groups control and hypertension for two weeks through subcutaneously placed osmotic minipumps. Blood pressure was measured by the tail-cuff plethysmography method. On the twenty-first day of the experiment, 24-hour urine, blood, and both kidneys of the rats were collected. Results: The hypertension group had elevated systolic, diastolic, and mean arterial blood pressure values compared with the control group, with decreased glutathione levels in tissue and serum, but an increase in serum oxidized glutathione level (p<0.05). Histopathologically, increased tubular injury, cast formation, glomerular sclerosis, and peritubular fibrosis levels were observed (p<0.05). Irisin treatment did not cause any significant change in blood pressure, renal functions, and injury scores. However, renal nitric oxide levels significantly increased, and endothelial nitric oxide synthase immunoreactivity was determined to be reduced (p<0.05). Conclusion: Treatment with chronic irisin at a physiological dose does not reduce blood pressure in an experimental model of hypertension. In different models of experimental hypertension, the effects of irisin administration at different doses and at different periods should be thoroughly investigated.Öğe Erken dönem göğüs duvarı metastazı oluşturan akciğerin büyük hücreli nöroendokrin karsinomu(2016) Yanık, Fazlı; Karamustafaoğlu, Yekta Altemur; Karataş, Adem; Taştekin, EbruAkciğerin büyük hücreli nöroendokrin karsinomları (BHNK) yüksek gradeli tümörlerdir ve küçük hücreli akciğer kanserine(KHAK) benzer klinik ve biyolojik özellikler taşırlar. Erken dönem göğüs duvarı metas- tazı oluşturan akciğerin bir BHNK'li olguyu tartışmayı amaçladık. Altmış iki yaşında erkek hastanın toraks bilgisayarlı tomografisinde (BT) sol akciğer üst lob anterior segmentte 1,5 cm solid kitle izlendi. Pozitron emisyon tomografisinde kitle malign karakterdeydi. Peroperatuvar frozen sonucu; küçük hücreli dışı akci- ğer kanseri (KHDAK) gelmesi üzerine sol üst lobekto- mi uygulandı. Sonuç gastrointestinal sistem kaynaklı p(T1aN0M0) nöroendokrin karsinom olarak rapor- landı. Primer kaynağa yönelik yapılan oktreotid sintig- rafisi, gastroskopi, kolonoskopi, batın-toraks BT'de bir patoloji saptanmadı. Olgunun 3. ay kontrolünde; göğüs duvarında kitle tespit edildi ve alınan biyopsi BHNK metastazı olarak raporlandı. Olguya kemo- radyoterapi planlandı. Olgu tanıdan bir yıl sonra kaybedildi. BHNK'ler hızlı metastaz yapabilen, agresif seyirli, nüks edebilen tümörler oldukları için diğer KHDAK'lerinden ayrılması önemlidir, bu hastalarda yakından takibe ihtiyaç vardırÖğe Evaluation of cardiovascular risk factors in women with uterine leimyoma: Is there a link with atherosclerosis?(2012) Sivri, Nasır; Yalta, Tülin; Sayın, Niyazi Cenk; Yalta, Kenan; Özpuyan, Fulya; Taştekin, Ebru; Yetkin, ErtanAmaç: Uterus leiomyomu (UL) ve kardiyovasküler hastalıklar kadınları değişik yaşlarda etkileyen halk sağlığı problemleridir. Farklı çalışmalarda sigara, obezite ve hipertansiyonun UL ile ilişkisi gösterilmiştir. Buna karşın, UL olanlarda kardiyovasküler risk faktörleri sistematik olarak değerlendirilmemiştir. Bu doğrultuda, kardiyovasküler risk faktörleri ve bunların UL varlığı ile ilişkisini araştırmayı hedefledik. Hastalar ve Metodlar: Patoloji ve jinekoloji bölümlerinin veri tabanında kayıtlı UL tanısı almış 189 hasta ve yaş bakımından eşleştirilmiş UL bulunmayan 189 kontrol vakası retrospektif olarak incelendi. Kontrol hastaları rutin check-up amacıyla aynı hekimlere başvuran, pelvik muayene ve ultrasonografisiye göre uterusu normal olup, UL fizik bulgusu saptanmayan kişilerden oluştu. Yaş, cinsiyet, hipertansiyon, diabetes mellitus ve hiperkolesterolemi için klinik ve demografik parametreler kaydedildi. Aktif sigara kullanımı son 12 ayda aktif sigara içmek olarak tanımlandı. Bulgular: UL olan ve olmayan hastalarda kardiyovasküler risk faktörleri kıyaslandığında, hipertansiyon varlığı [80 (42.3%) vs 53 (28%) p=0.004], diabetes mellitus [33 (17.4%) vs 16 (8.4%) p=0.009], sigara kullanımı [31 (16.4%) vs 11 (5.8%) p=0.001] UL olanlarda kontrollere göre anlamlı fazla bulundu. Ortalama yaş ve hiperlipidemi varlığı iki grup arasında benzer saptandı. Lojistik regresyon analizinde UL ile hipertansiyon varlığı (odds oranı 2.02 GA: 1.25-3.27, p=0.004), diabetes mellitus (odds oranı: 2.43, GA: 1.23-4.79, p=0.01) ve sigara kullanımı (odds oranı: 3.46, GA: 1.65-7.22, p=0.001) arasında bağımsız ve pozitif ilişki gösterildi. Sonuç: Majör kardiovasküler risk faktörlerinden hipertansiyon, diabetes mellitus ve sigara kullanımının UL ile belirgin ve bağımsız olarak ilişkili olduğunu saptadık. Sonuçlarımız UL ile ateroskleroz olası ilişkisine ışık tutabilir.Öğe Histopathological Features of Gastrointestinal Stromal Tumors and the Contribution of DOG1 Expression to the Diagnosis(2015) Güler, Beril; Özyılmaz, Filiz; Tokuç, Burcu; Can, Nuray; Taştekin, EbruBackground: Gastrointestinal stromal tumors (GIST) have KIT or platelet-derived growth factor receptor ? (PDGFR?) mutations affecting receptor tyrosine ki-nase activity and do not benefit from classic treatment regimens.Aims: The aim of this study was to review the al-gorithm that may be followed for the diagnosis and differential diagnosis in GISTs by investigating the histomorphological parameters and expression charac-teristics of classical immunohistochemical antibodies used in routine tests in addition to DOG1 expression.Study Design: Diagnostic accuracy study.Methods: We reevaluated the histological and immu-nohistochemical parameters of 37 GISTs. The standard immunohistochemical diagnosis and differential diag-nosis panel antibodies (CD117, PDGFR?, CD34, vi-mentin, desmin, SMA, S-100, and Ki67) were studied on the tumor sections. We also used the popular marker DOG1 antibody with accepted sensitivity for GISTs in recent years and the PDGFR? immune marker for which the benefit in routine practice is discussed.Results: Classification according to progressive dis-ease risk groups of the 37 cases revealed that 54% were in the high risk, 19% in the moderate risk, 16% in the low risk, 8% in the very low risk and 8% in the no risk group.Cytological atypia, necrosis, mucosal invasion and the Ki67 index were found to be related to the progressive disease risk groups of the tumors (p<0.05).Positive immunoreaction was observed with CD117 and PDGFR? in all GISTs in the study (100%). Posi-tivity with the DOG1 antibody was found in 33 (89%) cases. CD34 was positive in 62% (23) of the cases.Conclusion: The CD117 antibody still plays a key role in GIST diagnosis. However, the use of DOG1 and PDGFR? antibodies combined with CD117 as sensitive markers can be beneficialÖğe İnsan Papilloma Virüsü ve Mesane Kanseri İlişkisi(2017) Akdere, Hakan; Taştekin, Ebru; İnci, Osmanİnsan papilloma virüsü (HPV), 170'ten fazla tipi bulunan bir DNA virüsüdür. HPV cinsel bulaşan enfeksiyonlar arasında en yaygın olanıdır ve dünya kanser yükünün %10 kadarının HPV enfeksiyonuna bağlı olduğu sanılmaktadır. Virüsün bazı subgruplarının yaptığı prekanseröz lezyonların invaziv karsinomlara dönüştüğü, serviks, vulva, orofarenks, anüs ve penis kanser etiyolojisindeki yeri bilinmektedir. Anogenital bölgede gözlenen kondilomların üretra, mesane ve üreterde de görüldüğü olgular yayınlanmıştır. Mesane kanseri patogenezindeki yeri ise tartışmalıdır. Yapılan son çalışmalar HPV ile mesane kanseri arasında ilişki olduğunu göstermektedir. Mesanenin skuamöz hücreli karsinomlarının zemininde kondilomların varlığı gösterilmiştir. Bu derlemede literatür eşliğinde HPV-ürotelyal karsinom ve mesanenin skuamöz hücreli karsinomu ilişkisi değerlendirilmeye çalışıldı.Öğe KRAS Mutation in Small Cell Lung Carcinoma and Extrapulmonary Small Cell Cancer(2016) Kodaz, Hilmi; Taştekin, Ebru; Erdoğan, Bülent; Hacıbekiroğlu, İlhan; Tozkır, Hilmi; Gürkan, Hakan; Çiçin, İrfanBackground: Lung cancer is one of the most lethal cancers. It is mainly classified into 2 groups: non-small cell lung can-cer (NSCLC) and small cell lung cancer (SCLC). Extrapul-monary small cell carcinomas (EPSCC) are very rare. The Ras oncogene controls most of the cellular functions in the cell. Overall, 21.6% of human cancers contain a Kirsten Ras (KRAS) mutation. SCLC and EPSCC have several similar features but their clinical course is different.Aims: We investigated the KRAS mutation status in SCLC and EPSCC.Study design: Mutation research.Methods: Thirty-seven SCLC and 15 EPSCC patients were included in the study. The pathological diagnoses were confirmed by a second pathologist. KRAS analysis was performed in our medical genetic department. DNA isola-tion was performed with primary tumor tissue using the QIAamp DNA FFPE Tissue kit (Qiagen; Hilden, Germany) in all patients. The therascreen KRAS Pyro Kit 24 V1 (Qia-gen; Hilden, Germany) was used for KRAS analyses. Results: Thirty-four (91.9%) of the SCLC patients were male, while 11 (73.3%) of the EPSCC l patients were fe-male. SCLC was more common in males, and EPSCC in females (p=0.001). A KRAS mutation was found in 6 (16.2%) if SCLC patients. The most common mutation was Q61R (CAA>CGA). Among the 15 EPSCC patients, 2 had a KRAS mutation (13.3%). When KRAS mutant and wild type patients were compared in the SCLC group, no differ-ence was found for overall survival (p=0.6).Conclusion: In previous studies, the incidence of KRAS mutation in SCLC was 1-3%; however, it was 16.2% in our study. Therefore, there may be ethnic and geographical differences in the KRAS mutations of SCLC. As a result, KRAS mutation should not be excluded in SCLCÖğe Kız çocukta over lokalizasyonlu salt nongestasyonel koryokarsi: Olgu sunumu(2009) Aksu, Burhan; Puyan, Öz Fulya; Altaner, Şamil; Taştekin, Ebru; Kutlu, Ali KemalDokuz yaşındaki hasta karın ağrısı ve şişlik nedeniyle hastanemize başvurmuştur. Ultrasonografik görüntülemede batın sağ alt kadran periçekal bölgede 7x5x5 cm boyutlarında, yoğun içerikli, septasyonlar içeren sıvı lokulasyonu izlenmiş ve ön planda apse lehine yorumlanmıştır. Laboratuvar tetkiklerinde HCG yüksekliği vardı. Bunun dışında yapılan FSH, Estrodiol, LH, total testesteron, androstenodion, CEA, AFP ve 17-OH progesteronu normal sınırlardaydı. Hastaya sağ salpitıgooferektomi, sol over wedge reze ks iyonu, sağ-sol periton biyopsileri ve sağ parakolik lenf nodu diseksiyonu yapılmıştır. Makroskopik olarak sağ over kistik, nekrotik, hemorajik ve solid alanlar içermekteydi. Mikroskopik incelemede nekrotik ve hemorajik alanlarda atipik sitotrofoblastik ve sinsityotrofoblastik hücreler görüldü. Sinsityotrofoblastik hücreler HCG ile dijfuz pozitifti. Ayrıca pankeratin diffüz, inhibin fokal pozitifti. CD99, CD30, CEA, NSE, PLAP, AFP negatifti. 9 yaşındaki kızın överinde pür nongestasyonel koryokarsinom teşhisi konuldu ve vaka literatür eşliğinde sunuldu.Öğe Primary renal neuroblastoma mimicking Wilms’ tumor(2021) Akçaer, Vedat; Eren, Tuba; Taştekin, Ebru[Abtract Not Available]Öğe The relationship of fuhrman nuclear grade, tumor stage and Sarcomatoid differentiation with survival in renal cell carcinomas(2012) Taştekin, Ebru; Öz, Fulya Puyan; Kaplan, Mustafa; Tokuç, Burcu; Yürüt, Vuslat Çaloğlu; Özyılmaz, Filiz; Kutlı, A. KemalAmaç: Renal hücreli karsinom, böbrek tubul epitelinden kaynaklanan malign bir tümördür. Çalışmamızda bu tümörlerin histolojik özellikleri, boyutu, evrelendirme, nükleer derecelendirme ve sarkomatoid diferansiyasyon parametreleri ile sağkalım arasındaki ilişki araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: 2000-2008 yılları arasında renal hücreli karsinom tanısı almış 78 nefrektomi olgusu 2004 Dünya Sağlık Örgütü sınıflamasına göre yeniden değerlendirildi. Beş histolojik alt tipte sınıflandırılan olguların Fuhrman Nükleer Dereceleri, evreleri, sarkomatoid diferansiyasyon varlığı ve sağkalım oranları kaydedildi. Tüm parametrelerin birbirleriyle ilişkileri istatistiksel yöntemlerle değerlendirildi. Bulgular: Çalışmamızda yüksek nükleer derece, ileri evre ve sarkomatoid diferansiyasyon gösteren olgularda sağkalım süreleri kısaydı (p<0,05). Sonuç olarak, renal hücreli karsinomlarda prognostik değeri olan histopatolojik parametreler ile sağkalım arasında literatürle uyumlu olarak anlamlı ilişki saptandı. Sonuç: Renal Hücreli Karsinomların değerlendirilmesinde kullanılan Fuhrman nükleer dereceleme, evre ve sarkomatoid diferansiyasyon sağkalım ile ilişkili önemli parametrelerdir. Fuhrman nükleer derecelemenin mutlaka doğru yapılması ve tumor içinde izlenen en yüksek derecenin raporlanması uygundur. Literatürde çok sayıda çalışma yapılmamış olmakla birlikte tümörde sarkomatoid diferansiyasyon varlığı sağkalım oranlarını anlamlı ölçüde azaltmaktadır. Sarcomatoid diferansiasyonu da içeren histopatolojic parametrelerin doğru değerlendirilmesi ve patoloji raporunda bildirilmesi çok önemlidir.Öğe Renal hücreli karsinomlarda anjiyogenetik ve prognostik faktörlerin karşılaştırılması(Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2009) Taştekin, Ebru; Öz Puyan, FulyaRenal hücreli karsinom, böbrek tubul epitelinden kaynaklanan malign bir tümördür. Çalışmamızda tümör histolojik özellikleri, boyutu, evrelendirme, nükleer derecelendirme ve sarkomatoid diferansiyasyon parametrelerle HIF-1?, HIF-2 ?, p53, Ki-67 ve CD34 antikorları kullanılarak tümör prognozu ve anjiyogenezini etkileyen faktörler araştırıldı. 2000-2008 yılları arasında renal hücreli karsinom tanısı almış 78 nefrektomi olgusu 2004 WHO sınıflamasına göre yeniden değerlendirildi. Beş histolojik alt tipte sınıflandırılan olguların Fuhrman Nükleer Dereceleri, evreleri, boyutları, sarkomatoid diferansiyasyon varlığı ve sağkalım oranları kaydedildi. Tüm parametrelerin birbirleriyle ilişkileri istatistiksel yöntemlerle değerlendirildi. Çalışmamızda yüksek nükleer derece, ileri evre, sarkomatoid diferansiyasyon ve p53 pozitifliği gösteren olgularda sağkalım süreleri kısaydı (p<0,05). HIF-1? ve HIF-2? ile histolojik tip, nükleer derece, evre, boyut arasında istatistiksel analiz yapılamadı. Bu antikorlarla sarkomatoid diferansiyasyon ve sağkalım arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Ancak düşük nükleer dereceli ve evreli, uzun sağkalıma sahip olgularda HIF-1? ve HIF-2? pozitifliğinin yüksek olması dikkat çekiciydi. Mikrodamar yoğunluğunun nükleer derece, evre, boyut, sarkomatoid diferansiyasyon ve sağkalımla anlamlı ilişkisi yoktu. Ancak agresif seyirli tümörlerde mikrodamar yoğunluğunun azalması dikkat çekiciydi. Nükleer derecesi yüksek, evresi ileri, sarkomatoid diferansiyasyon gösteren olgularda Ki-67 pozitifliği yüksekti (p<0,05). Bu olgularda sağkalım süresi de kısaydı (p<0,05). Sonuç olarak, renal hücreli karsinomlarda prognostik değeri olan histopatolojik parametreler ile sağkalım arasında literatürle uyumlu olarak anlamlı ilişki saptandı. İmmunohistokimyasal belirleyicilerden HIF-1? ve HIF-2?, Ki-67, p53 ve mikrodamar yoğunluğunun birbirleri arasında anlamlı ilişki görülmedi. Ki-67, p53'ün sağkalımla arasında ters ilişkinin varlığı; HIF-1? ve HIF-2? pozitifliğinin erken evre böbrek tümörlerinde literatür çalışmaları ile paralel seyredecek şekilde daha fazla görülmesi önemli bir bulguydu. Çalışmamızda böbrekte HIF-1? ve HIF-2? pozitifliğinin diğer organ tümörleri gibi kötü prognoz ve agresif seyir ile ilişkili olmadığını gösteren bulgular saptanmakla beraber gelecekte istatistiksel analizlerin desteklediği daha geniş çalışmalara ihtiyaç vardır.Öğe Sağ atriyal papiller fibroelastom(2016) Güçlü, Orkut; Chouseın-Hüseyin, Serchat-Serhat; Taştekin, Ebru; Yüksel, Volkan; Canbaz, SuatPapiller fibroelastomlar kalbin primer tümörlerinden olup çok nadir görülürler. Genellikle 50 ile 80 yaş arasında rastlanırlar. Çoğunlukla küçük boyutlu ve vasküler yapı içermeyen iyi huylu tümörlerdir. Bu tümörler üzerlerindeki papiller çıkıntılardan ötürü deniz anemonuna benzetilirler. En çok aort ve mitral kapağın üzerine yerleşirler. İnteratriyal septumdan köken alan vaka sayısı çok azdır. Genellikle asemptomatiktir fakat sistemik veya pulmoner emboli riski taşırlar. Tanı çoğunlukla rutin ekokardiyografik değerlendirme sırasında konur. Özellikle semptomatik veya tümör çapı büyük olanlarda cerrahi müdahale ivedilikle yapılacak şekilde önerilmektedir. Bu yazıda, koroner arter bypass cerrahisi öncesi yapılan ekokardiyografik incelemede interatriyal septumun sağ tarafına yerleşen 34x25 mm boyutlarında papiller fibroelastoması olan 57 yaşında erkek hasta sunuldu.
