Yazar "Geçgel, Ünal" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Hidrofil-liyofil dengesi
    (Trakya Üniversitesi, 2002) Geçgel, Ünal; İşcan, Mehmet
    11 ÖZET Amfifilik moleküllerin bileşimleri ile aktiviteleri arasındaki bağıntı (HLB) ile ifade edilir. Verilen bir sistem için belirli bir HLB değerinde su ve yağ arasında en büyük çözünürlüğe ulaşılır ve mikroemülsiyon faz oluşur. Her ne kadar her amfifil için bir HLB değeri tayin edilebilir olsa da yağ-su içyüzeyinde amfifflin HLB değeri yağın cinsi ile olduğu kadar su fazındaki tuzun miktarına ve cinsine bağlı olarak da değişir. Yapılan çalışmada öncelikle, su ve yağın karşılıklı en fazla çözünürleştirilmesini sağlayacak olan, surfaktant ve kosurfaktant karışımının uygun oranı tayin edilmiştir. Bunun için, TritonX-100 ve n-butanol farklı üç oranda karıştırılmış ve her bir karışım ile su ve heksan çözünürleştirilmiştir. Uygun sistem seçildikten sonra, su, yağ ve TritonX-100 sistemi üzerinde farklı tuzlar ile suyun yapısında değişikliklere sebep olan maddelerin etkisi yapılan deneylerle incelenmiştir.Ayrıca tuz konsantrasyonu arttırılarak meydana gelen değişmeler saptanmıştır. Gerek uygun sistem seçimi, gerek sistem üzerine katkı maddelerinin etkilerinin incelenmesinde faz diyagramlarından faydalanılmıştır. Faz diyagramları, her bir bileşenin sistemdeki ağırlık yüzdeleri bulunarak elde edilen faz geçiş noktalan yardımı ile çizilmiştir. Faz diyagramları karşılaştırılarak sonuçlara ulaşılmıştır. Bütün bu deneysel verilerin ve daha önce yapılan araştırmaların bir sonucu olarak,NaCl, CaCk ve Na2SÛ4 gibi liyotropik tuzların su ve yağın karşılıklı çözünürlüğünü azalttığını, sodyum dodesil sülfat gibi hidrotropik tuzların da karşılıklı çözünürlüğünü arttırdığı görülmüştür. Tuzların konsantrasyonları arttırıldığında, her iki etkinin de arttığı tespit edilmiştir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Polimer-surfaktant etkileşimi
    (Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2008) Geçgel, Ünal; İşcan, Mehmet
    Bu çalışmada anyonik surfaktant sodyum dodesilsülfatın (SDS), poli (vinilpiroldin) (PVP) ve farklı molekül ağırlıklarında poli (etilenglikol) (PEG) gibi, değişik miktarlarda nötral suda çözünür polimerler içeren çözeltilerindeki agregasyonu yüzey gerilimi, iletkenlik ve boya çözündürme gibi deney teknikleri kullanılarak incelendi. Surfaktant ve polimer arasındaki etkileşimlerin ilk olarak başladığı kritik agregasyon konsantrasyonu (cac) ve alışılmış misellerin oluşmaya başladığı polimerin doygunluk konsantrasyonu (c2), tayin edildi. Agregasyonun termodinamik parametrelerini belirlemek için sistemlerinin tümünün iletkenlikleri farklı sıcaklıklarda ölçüldü. Agregasyonun termodinamik parametreleri (serbest enerji, transfer serbest enerji, entalpi ve entropi) ve iyonizasyon derecesi hesaplandı. Farklı sıcaklıklarda sudan, polimer/su sistemine SDS transferinin standart serbest enerji değişimlerinin bütün sıcaklıklarda negatif olarak bulunması, aynı durumdaki SDS-su ikili sistemleri ile karşılaştırıldığında SDS-su-polimer sistemlerinde SDS miselleşmesinin daha kararlı olduğunu gösterdi. Kritik agregasyon konsantrasyonun polimer konsantrasyonu ve sıcaklık artışı ile azaldığı, polimer doygunluk noktasının polimer konsantrasyonun artması ile arttığı, sıcaklık artışı ile azaldığı ve polimer molekül ağırlığının azalması ile azaldığı gözlenmiştir.