Yazar "Aksoy, Volkan" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 23
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Avrupa Kırmızı Orman Karıncası (Formica pratensis Retzius,1783)’nın Dağılımı, Ekolojisi ve Koruma Planı(2015) Çamlıtepe, Yılmaz; Aksoy, VolkanBu çalışmada u?lkemizde sadece Trakya bölgesinde bulunan Avrupa Kırmızı Orman Karıncası Formica pratensis'in dağılımının belirlenerek ulusal kırmızı listedeki kategorisinin belirlenmesi, bölgedeki ekolojisinin aydınlatılması ve bir koruma eylem planının hazırlanması amaçlanmıştır. Yuva envanteri için toplam 340 lokalitede 3 yıl içinde 66 gu?nlu?k arazi çalışması yapılarak veriler sayısal haritalara döku?lmu?ştu?r. F. pratensis'e ait yuva sayısı 47 farklı lokalitede toplam 75 olarak belirlenmiştir. Bu veriler ışığında, F. pratensis'in Tu?rkiye ulusal kırmızı listedeki koruma durumu CR (Kritik), Trakya bölgesi için ise VU (hassas) kategorisindedir. Çalışılan popu?lasyonların biri (Balaban civarı) hariç hepsinin monodom yuvalar olduğu saptanmıştır. Saldırganlık testlerinde monodom yuvaların uzaklıktan bağımsız olarak birbirlerine saldırmaları, polidom yuvanın ise akrabası olan monodom yuvalara saldırmaması genetik yakınlığın saldırganlıkta etkili olduğunu göstermektedir. Labaratuvar testlerinde saldırganlık derecelerinin daha du?şu?k olması genetik yakınlığın yanısıra savunak savunmasının da saldırganlıkta rol oynayableceğini göstermektedir. Morfometrik pilosite analizine göre N ya da P morf şeklinde bir ekomorf gruplandırması yapılamamıştır. Trakya Bölgesindeki işçilerin NBH değerleri Avrupa’daki N ve P ekomorflarının her ikisinden de bariz şekilde du?şu?ktu?r. Fakat pilosite açısından bölgenin kendi içinde değerlendirilmesi yapıldığında sıcak kesimlerdeki popu?lasyonlar çok kıllı ve kılları kısa, daha serin kuzey kesimlerindeki popu?lasyonlar ise daha az kıllı ve kılları uzundur. F. pratensis yuvalarının çoğunlukla orman içi açıklıklarda (%73) ve çalılık ve fundalık gibi açık alanlarda (%27) yer aldığı saptanmıştır. Yuva tipleri dik ve du?z kubbe şeklinde olup orman içi açıklıklardaki yuvaların gu?neş ışığından faydalanmak için daha bir dik inşa edildiği göru?lmu?ştu?r. Toprak tipi tercihlerinde, yuvaların %70 oranında kumlu tınlı, %23 tınlı kumlu, %5 kumlu killi tınlı, %2 killi tınlı topraklarda dağıldığı saptanmıştır.. F. pratensis’in Trakya’daki meşe ormanlarını tahrip eden ve dumansız yangın olarak bilinen Lymantria dispar’ın tırtıllarını yaygınca yedikleri saptanmıştır. Ülkemizde yok olma su?reciyle karşı karşıya kalan, önemli bir biyolojik mu?cadele ajanı olan F. pratensis ile ilgili tehditler, 5 yıllık Ulusal Tu?r Koruma ve İzleme Eylem Planı taslağı da bir öneri olarak sunulmuştur.Öğe A behavioral analysis of achromatic cue perception by the ant Cataglyphis aenescens (Hymenoptera; Formicidae)(Tubitak Scientific & Technological Research Council Turkey, 2014) Aksoy, Volkan; Camlitepe, YilmazBehavioral responses of Cataglyphis aenescens foragers to various monochromatic light stimuli were tested. Foragers were trained to associate lights of 370 (UV), 440 (blue), 540 (green), and 640 nm (red) with a food reward on a circular orientation platform and were then tested to determine the threshold intensity values of these wavelengths they could perceive. Foragers significantly responded to all wavelengths at training intensities but their homeward orientation diminished with decreasing stimulus intensity. The results showed that UV and green lights could be perceived at lower intensities compared to blue and red lights. Foragers were further trained in a Y-maze apparatus to discriminate 2 monochromatic light stimuli of the same wavelength but different in their intensities. The results showed that they failed to make a significant discrimination except for the 440 and 640 nm pairs. Overall results revealed a broad spectral sensitivity for foragers ranging from at least 370 nm (UV) to 640 nm (red) mediated by both chromatic and achromatic cue perception.Öğe Behavioural analysis of chromatic and achromatic vision in the ant Formica cunicularia (Hymenoptera: Formicidae)(Pergamon-Elsevier Science Ltd, 2012) Aksoy, Volkan; Camlitepe, YilmazResponses of Formica cunicularia foragers to monochromatic light stimuli of 370, 440, 540, 590 and 640 nm were evaluated in different experimental conditions using a Y-maze apparatus and a circular orientation platform. The results showed that foragers responded significantly to all test wavelengths at certain intensities but could only discriminate 370 and 540 nm from alternatives irrespective of intensity changes. Furthermore, they were also capable of discriminating two long wavelengths, 590 and 640 nm, using a photon catch mechanism by their green photoreceptors. Foragers also discriminated stimuli pairs of same wavelengths based only on intensity differences they provide. The overall results show that F. cunicularia foragers have a dichromatic colour vision system based on inputs of two possible photoreceptor types sensitive to UV and green. The results also yielded evidence showing that their visual systems provided foragers a sensitivity also for wavelengths corresponding to blue and red ranges of the spectrum. (C) 2012 Elsevier Ltd. All rights reserved.Öğe Cataglyphis aenescens (hymenoptera:formicidae)'in ışık şiddeti ve spektral duyarlılığının davranışsal analizi(2008) Aksoy, Volkan; Üren, Neslihan; Çamlıtepe, Yılmaz[Abstract Nıt Available]Öğe Distribution and Conservation Status of the European Red Wood Ant Species Formica pratensis Retzius, 1783 (Hymenoptera, Formicidae) in (European) Turkey(Gazi Entomological Research Soc, 2019) Camlitepe, Yilmaz; Aksoy, VolkanThe European Red Wood ant Formica pratensis Retzius, 1793 (Hymenoptera: Formicidae) is a mound building ant species distributed in a number of countries in Europe and is listed in IUCN Red List of Threatened species with near-threatened status. The distributional range of the species in Turkey covers only the Thrace Region of the country. In the present study, we performed a three-stepped (inventory, monitoring and conservation) study to determine the current distribution of the species in the region and to propose a national red list status for the species. During the inventory and monitoring studies, a total of 340 localities were inspected in the region thoroughly for the presence of the colonies and a total of 89 colonies were recorded of which 20 died during the study period. The extent of occurrence (EOO) and area of occupancy (AOO) of the species were also measured. According to the evaluation of the distributional data, F. pratensis was assessed as Vulnerable (VU) in Thrace Region in Turkey following the criteria B1b (i, ii, iii, iv) due to the small AOO and EOO. The possible threats acting on the species were also discussed.Öğe Doğu Karadeniz Bölgesi Karınca (Hymenoptera: Formicidae) Faunası nın Taksonomik Olarak Araştırılması(2014) Karaman, Celal; Kıran, Kadri; Aksoy, Volkan[Abstract Nıt Available]Öğe Effects of genetic relatedness, spatial distance, and context on intraspecific aggression in the red wood ant Formica pratensis (Hymenoptera: Formicidae)(Tubitak Scientific & Technological Research Council Turkey, 2018) Aksoy, Volkan; Camlitepe, YilmazIn the present study, we tested the level of aggression of monodomous and polydomous colonies of the wood ant Formica pratensis (Hymenoptera: Formicidae) with a behavioral assay in nature and laboratory conditions to see if the ants from neighboring colonies are more tolerant or more aggressive to each other than those from greater distances. We also tested how context (nature and laboratory conditions) affected aggression. Our results showed that the monodomous colonies were highly aggressive to all neighboring or nonneighboring conspecifics in nature irrespective of the spatial distance. The polydomous colony showed no aggression towards neighboring conspecifics but the level of aggression increased with increasing spatial distance between the colonies. The level of aggression of tested colonies in laboratory conditions was significantly low, irrespective of whether they were monodomous or polydomous, indicating that aggression is context dependent. A DNA barcoding technique based on mitochondrial COI gene sequencing was applied to determine the genetic relatedness between the colonies. The results of the genetic analysis, in combination with results of behavioral assays, revealed that aggression behavior of the polydomous colony was affected by both the genetic relatedness and the spatial distance between the colonies while there was no clear separation of effects of genetic relatedness and spatial distance on aggression in the monodomous colonies.Öğe Experience Based Use of Landmark and Vector Based Orientation During Homing by the Ant Formica cunicularia (Hymenoptera: Formicidae)(Springer/Plenum Publishers, 2014) Aksoy, VolkanHoming paths of Formica cunicularia foragers from an artificial food reward were analyzed on a familiar terrain and in displacement experiments on a familiar and an unfamiliar terrain. Foragers were tested either when relatively new to a foraging route (untrained group) or after a day's experience with it (trained group). Untrained foragers followed direct homing paths to the nest site when tested in the familiar terrain but followed tortuous paths when displaced to the unfamiliar terrain. Trained foragers behaved similarly to untrained ones when tested from the food reward to the nest site in the familiar terrain but their behavior changed in displacements. Irrespective of the familiarity of the displacement site, these foragers followed paths taking them to the expected nest sites. The results showed that foragers did not rely on chemical cues for homing and revealed that untrained foragers disregarded path integration and were directed to the nest site when it is in their visual panorama. On the contrary, trained foragers may have relied on path integration on familiar and unfamiliar terrain. The results also demonstrated that experience greatly affected the preferential use of visual and vector based cues by foragers during homing.Öğe Eye structure, activity rhythms, and visually-driven behavior are tuned to visual niche in ants(Frontiers Media Sa, 2014) Yilmaz, Ayse; Aksoy, Volkan; Camlitepe, Yilmaz; Giurfa, MartinInsects have evolved physiological adaptations and behavioral strategies that allow them to cope with a broad spectrum of environmental challenges and contribute to their evolutionary success. Visual performance plays a key role in this success. Correlates between life style and eye organization have been reported in various insect species. Yet, if and how visual ecology translates effectively into different visual discrimination and learning capabilities has been less explored. Here we report results from optical and behavioral analyses performed in two sympatric ant species, Formica cunicularia and Camponotus aethiops. We show that the former are diurnal while the latter are cathemeral. Accordingly, F cunicularia workers present compound eyes with higher resolution, while C. aethiops workers exhibit eyes with lower resolution but higher sensitivity. The discrimination and learning of visual stimuli differs significantly between these species in controlled dual-choice experiments: discrimination learning of small-field visual stimuli is achieved by F cunicularia but not by C. aethiops, while both species master the discrimination of large-field visual stimuli. Our work thus provides a paradigmatic example about how timing of foraging activities and visual environment match the organization of compound eyes and visually driven behavior. This correspondence underlines the relevance of an ecological/evolutionary framework for analyses in behavioral neuroscience.Öğe First Record of The South European Rare Parasitic Ant Species Camponotus universitatis Forel (Hymenoptera, Formicidae) in Asia(Gazi Entomological Research Soc, 2015) Karaman, Celal; Kiran, Kadri; Aksoy, Volkan; Camlitepe, YilmazCamponotus universitatis was the only known inquiline parasitic species of the genus Camponotus until C. ruseni, a putative parasitic species, was recently described by Karaman in 2012. C. universitatis has been recorded so far only from the southern Europe (Spain, France, Italy, Switzerland, Albania and Bulgaria) by a few studies. Despite the Bulgarian record of the C. universitatis is from the Strandzha Mountains which lies very close to the Turkish boundary, the species has not yet been recorded from Turkey up to date. In this study, we recorded C. universitatis from Konya-Ak ehir-Engili Village (Central Anatolia) representing the first record of the species in Asia.Öğe First record of the south european rare parasitic ant species camponotus universitatis forel (Hymenoptera, Formicidae) in Asia 1(2015) Karaman, Celal; Kıran, Kadri; Aksoy, Volkan; Çamlıtepe, YılmazCamponotus universitatis was the only known inquiline parasitic species of the genus Camponotus until C. ruseni , a putative parasitic species, was recently described by Karaman in 2012. C. universitatis has been recorded so far only from the southern Europe (Spain, France, Italy, Switzerland, Albania and Bulgaria) by a few studies. Despite the Bulgarian record of the C. universitatis is from the Strandzha Mountains which lies very close to the Turkish boundary, the species has not yet been recorded from Turkey up to date. In this study, we recorded C. universitatis from Konya-Akşehir-Engili Village (Central Anatolia) representing the first record of the species in Asia.Öğe Formica clara forel,1886 (hymenoptera, formicidae) işçilerinde maler yanıt temelli olfaktorriyal koşullandırma(Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2021) Duymaz, Kubilay; Aksoy, VolkanBu tez çalışmasında, Formica clara türü karınca işçilerinin laboratuvar ortamında kurulan bir düzenek kullanılarak 2 farklı koku uyaranı (limonen ve eugenol) (koşullu uyaranlar) ile bir besin ödülü (sukroz çözeltisi - koşulsuz uyaran) arasında koşullu bir ilişki kurma temeline dayalı öğrenme performanslarının test edilmesi amaçlanmıştır. Karıncaların öğrenme performanslarının bir göstergesi olarak ağız organlarından maksilla ve labiumlarının dışarıya çıkarılması davranışı (MaLER yanıt) kullanılmıştır. Doğadan alınarak laboratuvar ortamına getirilen F. clara işçileri tutsak koşullarda koşullu ve koşulsuz uyaranlar arasında bir ilişki kurmaları yönünde bireysel olarak eğitilmiş ve 3 kez ard arda koşullu yanıt verme olarak belirlenen başarı kriterini sağladıktan sonra besin ödülü olmaksızın kullanılan limonen ve eugenol varlığında MaLER yanıt performansları için test edilmişlerdir. Testler, son koşullanma eğitimini takiben 15, 60 ve 90. dakikalarda gerçekleştirilerek karıncaların kısa süreli koku hafızaları olup olmadığı test edilmiştir. Sonuçlar karıncaların hem limonen hem de eugenol varlığı ile besin ödülü arasında hızlı bir şekilde başarılı bir ilişki kurduklarını göstermiştir. Eğitim süreci ardından 15. ve 60. dakikalarda gerçekleştirilen hafıza testlerinde karıncaların MaLER+ yanıtları, limonen kullanılan deneylerde görece olarak daha az olsa da, yüksek çıkmıştır. 90. dakikadaki 3. hafıza testinde ise her iki grupta da MaLER+ ve MaLER- yanıtların frekansı arasındaki fark anlamsız hale gelmiştir. Limonen ve eugenolun kullanıldığı v karınca gruplarındaki denek karıncalar 60. dakika sonrasında diğer grubun kimyasalı ile de test edilmişlerdir. Bu çapraz kontrol testlerinde her bir gruptaki karıncalar diğer grubun koşullandırma uyaranına karşı MaLER+ yanıt vermemişlerdir. Bu durum karıncaların kullanılan koku uyaranlarını mutlak öğrendiklerini, ortaya çıkan koşullanmalarda bir uyaran genellemesi yapılmadığını ortaya koymuştur.Öğe Formica cunicularia latr. 1798 (Hymenoptera:Formicidae)'de spektral duyarlılık, spektral öğrenme ve ayırım(Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2007) Aksoy, Volkan; Çamlıtepe, YılmazFormica cunicularia Latr. 1798 (Hymenoptera: Formicidae)'DE SPEKTRAL DUYARLILIK, SPEKTRAL ÖĞRENME VE AYIRIM Formica cunicularia işçileri spektrumun hangi bölgelerinde gerçek renkli görmeye sahip olduklarının belirlenmesi için Y boru düzeneğinde eşdeğer ışık şiddetine sahip 370, 440, 540 ve 640 nm'lik ışık uyaranlarının çeşitli kombinasyonlarına her bir uyaran besin ödüllü olacak şekilde eğitilmiş ve eğitim koşullarının kullanıldığı kontrol testleri ve ışık şiddetlerinin değiştirildiği kritik testler ile test edilmişlerdir. Sonuçlar işçilerin UV ve yeşil fotoreseptörlerine sahip olduklarını ve bu bölgeye karşılık gelen uyaranları ışık şiddetlerinden bağımsız olarak alternatif uyaranlardan ayırt edebildiklerini göstermektedir. Bu bulgular F. cunicularia türü için yenidir. Kırmızı bölge duyarlılıklarının olup olmadığını belirlemek için işçiler 590, 610, 630 ve 650 nm'lik ışık uyaranlarına dairesel oriyentasyon platformunda, bu bölgede ışık uyaranları arasında olası L-reseptörü kaynaklı foton yakalamaya bağlı olarak bir ayırım yapıp yapamadıklarının belirlenmesi için ise 590 ve 640 nm'lik ışık uyaranlarına Y boru düzeneğinde eğitilip test edilmişlerdir. Test sonuçları işçilerin L-reseptörü kaynaklı foton yakalamaya bağlı olarak kırmızı bölgede bir duyarlılığa sahip olduğunu ve iki uyaran arasında bir ayırım yapabildiklerini göstermektedir. Bu bulgular karıncalar dünyası için yenidir. İnce ayar renk ayırımı yeteneklerinin belirlenmesi için işçiler spektrumun gerçek renkli görmeye sahip oldukları UV ve yeşil bölgelerine karşılık gelen ve aralarındaki renk uzaklığı 40 nm olan 340-380 ve 510-550 nm'lik ışık uyaranlarına Y boru düzeneğinde tekli ve ayırımsal şartlandırma prosedürleri ile eğitilmiştir. Test sonuçları işçilerin UV ve yeşil bölgede ince ayar renk ayırımı (renk tonu ayırımı) yapabildiklerini göstermektedir. Bu bulgu karıncalar dünyası için yenidir. II Işık şiddeti eşik değerlerinin belirlenmesi için dairesel oriyentasyon platformunda belli bir ışık şiddeti değerine sahip 370, 440, 540 ve 640 nm'lik ışık uyaranlarına eğitilen işçiler testlerde uyaranları her biri için belli bir ışık şiddetine kadar algılayabilmişlerdir. Bu değerler UV için 1,1x1010, mavi için 1,1x1011, yeşil için 1,1x109 ve kırmızı için 1,1x1011 fotondur. Aynı dalga boyuna sahip fakat ışık şiddetleri yönünden farklılık gösteren uyaranlar arasındaki ayırım yeteneklerinin belirlenmesi için Y-boru düzeneğinde eğitilen işçilerle yapılan testler işçilerin bu uyaranları ışık şiddetindeki farklılıklara göre ayırt edebildiklerini göstermektedir. Bu bulgular F. cunicularia türü için yenidir. Anahtar Kelimeler: Formica cunicularia, renkli görme, ince ayar renk ayırımı, fotoreseptör, akromatik görme, foton yakalama, ışık şiddeti ayırımı.Öğe İç Anadolu Bölgesi karıncalarının taksonomik ve faunistik olarak araştırılması(2011) Çamlıtepe, Yılmaz; Aksoy, Volkan; Kıran, Kadri[Abstract Nıt Available]Öğe Karıncalarda kinestetik oriyentasyon üzerine bir ön araştırma(Trakya Üniversitesi, 2002) Aksoy, Volkan; Çamlıtepe, YılmazÖZET Karıncalarda kinestetik oriyentasyonun araştınlması için Formica pratensis türüne ait işçilerin, kontrollü laboratuar ortamında 1 ay süre ile yuvalarına bağlı bir T- borunun yan kollan aracılığıyla sol kolda besin içeren sağ kolda ise besin olmayan iki besin kabına ulaşmaları sağlanarak besin trafiği oluşturulmuştur. Bu. periyod sonunda 2 hafta boyunca besin içeren sol kap ve boş olan sağ kapta yakalanan tüm karıncalar su bazlı renkli tipp-ex ile farklı renklerde işaretlenmişler ve yuvalarına geri konulmuşlardır. Karıncaların soldaki besin kabına giden kola bıraktıkları kimyasal koku izi ve olası sol/sağ dönüş hafızaları dışında besine ulaşmak için yön tayininde kullanabilecekleri tüm çevresel etmenlerin baskılanmış olduğu ve besinin uzaklaştırıldığı koşullarda yapılan kontrol deneylerinde yuvadan ayrılan işçilerin çoğunun daha önceden besin içeren soldaki kabın bulunduğu kola dönüş yaptıkları tespit edilmiştir. Karıncaların dönüşünde etkili olan T- borunun besin içeren kaba bağlı olan sol koluna bıraktıkları kimyasal koku izini de ortadan kaldırmak ve besine ulaşmada yön tayininde kullanabilmeleri için yalnızca olası sol/sağ dönüş hafızalarını kullanmaları zorlama eğitimi amacıyla hem aydınlıkta hem de karanlıkta günde 10'ar defa hiç bir koku izi içermeyen yeni T- borular kullanılmıştır. Manipülasyon - ipucunu yok etine deneyinde her bir test öncesi borular yenileriyle değiştirilmiştir. Elde edilen sonuçlar hem aydınlıkta hem karanlıkta karıncaların yine daha önceden besin içeren soldaki kaba giden kolu istatistiki olarak anlamlı bir şekilde tercih ettiklerini, yani öğrendikleri kinestetik bilgiyi kullandıklarım göstermiştir. Besine ulaşma esnasında karıncaların mevcut koku izi ve sol/sağ dönüş hafızası tercihinde bir hiyerarşi olup olmadığını ve dönüşlerdeki olası etkileşimi belirlemek için (manipülasyon - ters çevirme deneyi) kullanılan sol kolu koku izli T- boru 180° ters çevrilip yuvayan bağlanarak testler gerçekleştirilmiştir. Aydınlıkta yapılan test sonuçlan karıncaların koku olmayan ama eğitildikleri sol kol ile bu kez sağ kola geçmiş kimyasal koku izi arasında istatistiksel olarak belirgin bir tercih yapmadıklarına işaret ederken karanlıkta yapılan test sonuçlan karıncaların kimyasal koku izini takip ederek ağırlıklı olarak sağ kolu tercih ettiklerini göstermiştin Kimyasal koku izi karıncaların gece oriyentasyonunda oldukça önemli olduğu ve oriyentasyonu başlatıcı etkisi olduğu için karanlık deneylerinde böyle bir sonucun çıkması beklenen bir durumdur. Aydınlıkta yapılan testlerde karıncaların dağılımında; herhangi bir kola anlamlı bir eğilim olmaması karıncaların aydınlıkta kimyasal koku yanısıra diğer bildikleri ipuçlarını da paket halinde beraber kullandığımı ve böyle bir anlaşmazlıktan (kimyasal koku - kinestetik bilgi anlaşmazlığı) kaynaklanan rasgele dağılımın ortaya çıkmasının da bireylerin öğrendikleri kinestetik bilginin varlığım ispatlaması açısından önemlidir. Sonuç olarak elde edilen veriler karıncaların besin kaplarına ulaşmak için T- borunun 90°'lik dönüş sağlayan kısmına geldiklerinde kullanabilecekleri hiçbir çevresel ipucu olmadığında dahi önceki sol/sağ dönüşlerini tekrarlayabücliklerini, daha önceden besin içeren ve eğitilmiş olduklan soldaki besin kabına ulaşabüdiklerini göstermektedir.Öğe Krepeskular ve diurnal karıncalarda görsel performansın karşılaştırmalı analizi(2012) Yılmaz, Ayşe; Massou, Isabelle; Aksoy, Volkan; Çamlıtepe, Yılmaz; Gıurfa, Martin[Abstract Nıt Available]Öğe A mixed colony of Tetramorium immigrans SANTSCHI, 1927 and the putative social parasite Tetramorium aspina sp.n. (Hymenoptera: Formicidae)(Oesterreichische Gesell Entomofaunistik, C/O Naturhistor Museum Wien, 2018) Wagner, Herbert C.; Karaman, Celal; Aksoy, Volkan; Kiran, KadriMixed ant colonies have long fascinated biologists since they are often examples of social parasitism. From the genus Tetramorium MAYR, 1855, two types of social parasitism are well known: dulosis and inquilinism. We present a nest record from Turkey comprising workers of T. immigrans SANTSCHI, 1927, workers and a single gyne of a new species, and brood in commonly used nest chambers. We interpret the new species as a social parasite and describe it as T. aspina sp.n. Three characteristics indicate a morphological degeneration of the worker caste: Workers of T. aspina sp.n. have strongly reduced propodeal spines, larger intranest morphological variability than workers of the T. caespitum complex sensu WAGNER & al. (2017: Myrmecological News 25: 95-129), and a larger proportion of these workers have an aberrant propodeum (propodeal syndrome) compared with workers of the T. caespitum complex. The discovery of T. aspina sp.n. raises interesting questions concerning the characterization of its socially parasitic life history and its evolutionary origin.Öğe New records of the genus strumigenys smith, 1860 (hymenoptera, formıcidae) from Black Sea Region of Turkey(Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2014) Karaman, Celal; Kıran, Kadri; Aksoy, VolkanStrumigenys is one of the most speciose genera in the world. Although the genus is speciose, still they are recorded occasionally because of their small size, cryptic lifestyle and slow movements of its members which also stand still when disturbed. We report here two species of the genus, S. argiola and S. baudueri, from Eastern Black Sea Region of Turkey, which, until now, were only recorded from İstanbul in the first half of the 20th century. Diagnostic characteristics, details of the localities, photographs of both species, and an identification key for Turkish Strumigenys species are given.Öğe A new species of the genus Camponotus (Mayr) (Hymenoptera, Formicidae) from Turkey(Tubitak Scientific & Technological Research Council Turkey, 2017) Karaman, Celal; Kiran, Kadri; Aksoy, Volkan; Camlitepe, YilmazA new species, Camponotus praegracilis Karaman et Kiran sp. nov. is described; it is a member of the subgenus Tanaemyrmex, from the most species-rich ant genus in Turkey. Some biological notes for the new species are also given. Diagnostic characters of the new species, distinguishing the new species from the most similar species, are also described.Öğe Should I publish in I edit? A retrospective study for some academic journals in Turkey universities(2021) Aksoy, Volkan; Karaman, Celal[Abstract Nıt Available]
