Yazar "Uğur, Betül" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Diabetes mellitus'da albümin atılım miktarını hesaplamada tek ölçüm idrar albümin, albümin kreatinin oranı ve 24 saatlik idrar albümin ölçümleri ile karşılaştırılması(2000) Bayer, Hikmet; İpbüker, Ali; Uğur, Betül; Sabuncu, TevfikDiabetik hastalarda nefropatinin erken tanısı ve tedavisi için idrarla albümin atılım miktarının saptanması önemlidir. İyi bir glisemik kontrol ve antihipertansif tedavi mikroalbüminürisi olan diabetik hastalarda nefropatinin ilerlemesine engel olabilir. Mikroalbüminüri 24 saatlik veya diğer idrar örneklerinden bakılan albumin miktarı ile saptanır. Tek ölçüm albümin miktarının günlük albümin atılımını gösterebileceği ve idrar toplama gereğini ortadan kaldırabileceği ileri sürülmektedir. Bu çalışmada 94 diabetik hastanın (43 erkek, 51 kadın) sabah tek ölçüm idrarda albumin, albümin-kreatinin oranı ve 24 saat toplanmış idrarda albümin atılımı hesaplandı. Yirmi dört saatlik idrarda albümin atılımı ile tek ölçüm idrardaki albümin ve albümin-kreatinin oranı arasında anlamlı ilişki bulundu, (sırasıyla, r = 0.78 p = 0.00, r = 0.72 p = 0.00 )Öğe Diyabet kalbinin kantitatif ultrasonik miyokard dokusu analizi(2001) Akdemir, Osman; Dağdeviren, Bahadır; Altun, Armağan; Uğur, Betül; Arıkan, Ender; Tuğrul, Armağan; Özbay, GültaçAmaç: Ekokardiyografi görüntülerinde kalbin kasılma ve gevşemesi esnasında miyokardın video yoğunluğunda (MVY) sırasıyla azalma ve artma gözlenmektedir. Bu çalışmanın amacı MVY'nun bu fizyolojik değişkenliği bağlamında tip-I diabetes mellitus hastalarını sağlıklı bireylerle kıyaslamaktı. Yöntem: Bu amaçla insüline bağımlı 18 genç tip-I diabetes mellitus hastası (yaş: 23.2±6.4>15-37- diyabet süresi: ort. 7.85±5.6 yıl> 1-7 yıl) ve yaş-cinsiyet bakımından eşdeğer 14 sağlıklı bireyin standart ekokardiyografi kayıtları alındı. Her birey için video-teyplere kaydedilen üçer ardışık kalp siklüsünün diyastol sonu ve sistol sonu görüntüleri bilgisayar ortamına aktarıldı. Bu görüntüler üzerinde sol ventrikül septum ve arka duvarında seçilmiş alanlara, bu amaca yönelik bir bilgisayar programı ile kantitatif doku analizi uygulandı. MVY için siklik değişkenlik indeksi (SDİ) hesaplanmasında "SDİ=diyastol-sonu MVY - sistol-sonu MVY/ diyastol-sonu MVY x 100" formülü kullanıldı. Bulgular: Gruplar arasında sol ventrikül diyastolik çap indeksi, fraksiyonel kısalma, zirve E ve A hızları, E/A oranı ve hıza görü deziltilmiş izovolümik relaksasyon zamanı anlamlı farklılık göstermezken, septum (8.3±1.1 mm'ye karşı 7.3±0.9 mm; p=9b916) ve arka duvar kalınlıkları (7.96±0.63 mm'ye karşı 6.8±1.1 mm; p=0.004) ile E-deselerasyon zamanı (167±23ms'ye karşı 140±19 ms; p=0.003) diyabet hastalarında artmış bulundu. Hasta grubunda gerek septum (% 18.2±11.5'e karşı % 39.3±11.5; p=9b991) gerekse arka duvarda SDİ (% 16.4±16'ya karşı % 40.5±9.2; p=0.0001) anlamlı olarak azalmış bulundu. Sonuç: MVY değişkenliğinin diyabetik hastalarında anlamlı olarak farklı bulunmasının klinik-öncesi bir değişikliğe işaret etmesi olasıdır ve mevcut bir hastalık anlamına gelmese de diyabetik kardiyomiyopatinin histopatolojik bulgularının erken bir göstergesi olarak değerlendirilebilir.Öğe Menapoz öncesi dönemdeki hipertiroidili hastalarda tiroid hormonlarının ve sitokinlerin osteoporoz üzerine etkisi(Trakya Üniversitesi, 2000) Uğur, Betül; Tuğrul, ArmağanÖZET Hipertiroidi ve osteoporoz toplumda yaygın görülen durumlardır. Hipertiroidi sekonder osteoporoz nedenleri arasında yeralmaktadır. Ancak mekanizması henüz tam olarak aydınlatılmamıştır. Tiroid hormonlanmn osteoporozdan sorumlu olan osteoklast aktivitesini direkt olarak uyarmadığı ancak bir takım aracı mekanizmalar kullandığı düşünülmektedir. Çalışmanın amacı menapoz öncesi dönemdeki hipertiroidili kadınlarda tiroid hormonlarının ve sitokinlerin osteoporoz gelişimi üzerine etkisini araştırmaktı. Çalışmaya menapoz öncesi dönemde olan 22 hipertiroidili (H), 12 subklinik hipertiroidili (SH) ve 10 normal (N) sağlıklı kadın alındı. Hipertiroidi grubunda interlökin-2 (IL-2) reseptör düzeyi 1848±1006 U/ml SH grubunda, 989 ± 571 U/ml ve N grupta 636 ± 549 U/ml olarak bulundu (H-SH: p<0.05, H-N: p<0.001, SH-N: p<0.05 ). Hipertiroidi grubunda IL-4 düzeyi, 0.285±0.118 pg/dl, SH grubunda, 0.275 ±0.151 pg/ml ve N grupta 0.396 ± 0.269 pg/ml olarak bulundu. Gruplar arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı. Hipertiroidi grubunda IL-8 düzeyi 18.12+32.15 pg/dl, SH grubunda, 5.78 ± 0.93 pg/ml ve N grupta 5.57 + 1.27 pg/ml olarak bulundu (H-SH: p<0.05, H-N: p<0.05). Hipertiroidi grubunda IL-13 düzeyi 0.041+0.03 pg/dl, SH grubunda, 0.055 ± 0.061 pg/ml ve N grupta 0.054 + 0.23 pg/ml olarak bulundu (H-N: p<0.05). Femur trochanter bölgesi kemik mineral yoğunluğu (BMD) H grubunda 0.650 ± 0.075 gr/cm2, SH grubunda 0.684 ± 0.075 gr/cm2 ve N grupta 0.709 ± 0.047 gr/cm2 olarak bulundu (H-N: p<0.05). Femur intertrochanter BMD H grubunda 0.981 +0.131 gr/cm2, SH grubunda 1.026 ± 0.102 gr/cm2 ve N grupta 1.099 ± 0.80 gr/cm2olarak bulundu (H-N: p<0.05). Tüm çahşma grubu ele alındığında, Tiroid stimulan hormon ile femur intertrochanter-BMD (r=0.354, p<0.05), Z skoru (r= 0.352, p<0.05) ve femur total-BMD (r= 0.404, p<0.05) arasında, IL-8 düzeyi ile femur 71neck BMD (r=0.482, p<0.05), T skoru (r=0.482, p<0.05) ve Z skoru (r=0.448, p<0.05) arasında ve IL-13 düzeyi ile lumbar vertebra-3 BMD (r=0.406, p<0.05), T skoru (r=0.411, p<0.05), Z skoru (r=0.358, p<0.05) arasında pozitif ilişki bulundu. Bu bulgular raenapoz öncesi dönemdeki hipertiroidili kadınlarda IL-2 ve DL-8 düzey artışının kemik mineral yoğunluğu üzerine olumsuz etkisi olmadığını, EL- 13 düzeyindeki azalmanın ise osteoporoz mekanizmasında etkili olabileceğini göstermektedir. 72
