Yazar "Taş, Mehtap" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kanserli olgularda mikronukleus sıklığının belirlenmesi ve mikronukleusların orijininin MN+FISH yöntemi ile değerlendirilmesi
    (Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2010) Taş, Mehtap; Pala, Funda S.
    Günümüzde kanser, insan sağlığını tehdit eden ve yüksek mortalite nedeni olan hastalıkların başında gelmektedir. Kanser, normal hücrelerin çoğalma ve farklılaşma mekanizmalarında ortaya çıkan aksaklıklar sonucu gelişen bir hastalıktır. Kanser gelişiminde rol oynayan temel değişiklik kanser hücrelerinin sürekli, kontrolsüz bir şekilde çoğalmasıdır. Etiyolojisi tam bilinmemekle birlikte fiziksel, kimyasal ve biyolojik ajanların hücrenin genetik materyali DNA'yı hasarlaması sonucu kanserin oluştuğu belirlenmiştir. Kansere yatkınlığı tespit edebilmek için çeşitli biyoindikatörler geliştirilmiştir. Bu biyoindikatörlerden kolay ve güvenilir olduğu için tercih edilen MN yöntemidir. MN yöntemi DNA hasarının ve hasara cevabın değerlendirilmesinde kullanılmaktadır. MN+FISH yöntemleriyle ise etkenin kökenini belirlemek mümkündür. İkisinin birleştirilmesiyle etiyolojik etkeni tahmin etme olasılığı artmaktadır. Bu çalışmada, hematolojik kanserli, prostat kanserli ve mesane kanserli olgularda MN+FISH yöntemi ile mikronukleus görülme sıklıkları ve MN'ların orijinlerini belirlemek amaçlandı. Bu amaçla 2009-2010 yılları arasında üniversitemiz hematoloji ve üroloji kliniklerine başvuran yeni tanı almış 50 hematolojik kanserli ve 25 ürolojik kanserli olgunun mikronukleus sıklıkları ve MN'ların sentromerik fragment içerip içermediği belirlendi. Sonuçlar 50 kontrol grubu bireyi ile karşılaştırıldı. Olgu ve kontrol gruplarının toplam MN sıklığı ve mikronukleus taşıyan binukleat sayılarının (BNMN) sıklıkları değerlendirildi. Kontrol-Hematoloji olgu grubunun ve Kontrol-Üroloji grubunun MN sıklığı ve BNMN dağılımları istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0.0001). Hematoloji-Üroloji olgu gruplarının MN sıklıkları ve BNMN dağılımları ise kendi içlerinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark göstermedi (p=0.125). Olgu ve kontrol gruplarında gözlemlenen MN'larda sentromerik fragment içeren (MNC+) ve sentromer fragment içermeyenlerin (MNC-) % dağılımları karşılaştırıldı. Kontrol ve Üroloji grubunda gözlemlenen MN'ların ~%70'inin, Hematoloji olgu grubunda ise ~%35'inin sentromer taşıdığı gözlemlendi. Sentromer içeren MN sıklığı açısından değerlendirildiğinde ise, Üroloji olgu grubunda gözlemlenen (MNC+) sayısının Kontrolun ~4, Hematoloji grubunun ise ~2 katı olduğu tespit edildi. Ürolojik olgularda (MNC+)'nın fazla olması kimyasal ajan maruziyetinin ürolojik kanserler etiyolojisinde, Hematolojik olgularda (MNC-)'nin fazla olması fiziksel ajanların lösemi etiyolojisinde daha etkili olduğu şeklinde değerlendirildi.