Yazar "Otkun, Metin" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 18 / 18
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Aspergillus spp. isolations from respiratory tract samples in Trakya University Hospital(Turkish Assoc Tuberculosis & Thorax, 2007) Gurcan, Saban; Demir, Muzaffer; Altiay, Gundeniz; Tikvesli, Melek; Kilic, Haluk; Otkun, MetinThe characteristics of cases diagnosed as aspergillosis and Aspergillus spp. strains isolated from the respiratory tract samples in Mycology Laboratory of Trakya University Hospital between January 2002 and May 2006 were investigated. In this period, 137 bronchoalveolar lavages, 95 sputum, nine tracheal aspirates, three lung biopsies and one bronchial biopsy of 85 patients were processed. The samples were incubated in 25 degrees C and 35 degrees C media by culturing on brain heart infusion agar with blood and Sabouraud dextrose agar. Presence of leucocytes and fungal structures were searched in the smear stained by Gram and Giemsa. The patient was defined as probable aspergillosis case, if he/she patient had clinical findings, lung infiltration or fungus ball radiologically, at least one risk factor predisposing to aspergillosis and isolation of Aspergillus spp. in lower respiratory tract samples without finding of other nonmycotic infection. Of 22 patients isolated Aspergillus spp., 13, six, two, one were internalized in chest diseases, haemotology, neurosurgery and oncology clinics, respectively. Seven positive cultures were considered as findings of aspergillosis. Aspergillus fumigatus, Aspergillus flavus and Aspergillus niger were isolated in three, two, and two patients, respectively. Fungal structures were detected in only one sample in the direct microscopical examination. Ages of seven patients, five were males and two were females, were between 15 and 60. Predisposing risk factors were acute leukemia in six patients and lung cancer in one patient. Five patients were neutropenic and one was neutrophylic. Fungus ball was detected in radiological imaging of one patient, had a pulmonary cavitary lesion. Conventional amphotericine B was used in their therapies. Antifungal agents were switched to caspofungin and itraconazole in two and one patients, respectively. Three patients died in four weeks after isolation of Aspergillus spp. Aspergillosis cases were not high in our hospital because of absence of transplantation center for bone marrow or solid organ.Öğe The Change of Antituberculosis Drug Resistance Rate in Edirne Region in 1996 and 2006(Wolters Kluwer Medknow Publications, 2010) Perincek, Gokhan; Tabakoglu, Erhan; Otkun, Metin; Ozdemir, LeventObjective: To establish the change in the ratio of the a ntituherculosis drug resistance in Edirne region between 1996-2006. Materials and Methods: The patients, who were detected with Mycobacterium tuberculosis proliferation in the cultures, were enrolled to the study between 1996-2006. The patients, who were diagnosed with isoniazid, rifampisin, ethambutol, streptomycin and multi-drug resistance were selected and their data of was uploaded to SPSS software in order to perform statistical analysis. Results: We found the Mycobacterium tuberculosis proliferation of cultures in 70 patients in 1996, whew. 21 patients had isoniazid, 8 patients had rifampicin, 7 patients had ethambutol, r patients had streptomycin, and 5 patients had multi Burg resistance. En 2006, illyrobacterium tuberculosis proliferation was established in 47 patients. Of these, 11 patients had isoniazid, 8 had rifampisin, one patient had ethambutol, 2 patients had streptomycin and 3 patients had multi-durg resistance. We compared the changes in the resistance figures and found a decrease: of drug resistance as follows: in isoniazid, from 21 patients (301Y0) to 11 patients (23.4%); in rifampisin, from 8 patients (11%) to 4 patients (8.5%0; in ethambutol, from 7 patients (13'Yo) to one patient (2.1`,0; in streptomycin, from r patients (39%) to 2 patients (4.3%); in multi drug, from 5 patients (7%) to 3 patients (6.4`%). Conclusion: Although statistically significant decrease of drug resistance was not found in isoniazid, rifampisin, ethambutol and multi-drug, a significant drug resistance \vas estabished in streptomycin in Edirne region during the 10 years period.Öğe Characteristics of Pseudomonas aeruginosa isolates from intensive care unit(De Gruyter Poland Sp Z O O, 2009) Ozer, Burcin; Tatman-Otkun, Muserref; Memis, Dilek; Otkun, MetinThe study looked at the antimicrobial resistance patterns, serotypes, molecular types, metallo beta-lactamase, and chromosomal betalactamase enzymes of P. aeruginosa strains isolated from the patients and the staffs of the intensive care unit. P. aeruginosa isolates from the patients as nosocomial pathogens and from the staffs were evaluated for their susceptibilities to the antimicrobials by the disk diffusion and E-test methods. Metallo beta-lactamase enzymes were investigated by E-test, the inducibility of beta - lactamase enzymes were detected by the disk antagonism test. Serotyping was performed by slide agglutination method. The P. aeruginosa isolates were typed by pulsed field gel electrophoresis. Twenty-five P. aeruginosa strains from the patients and three from the staffs were isolated. Fifteen P. aeruginosa, eleven of which composed of MDR bacteria, were found in serogroup E, 7 strains in G, 4 strains in B, and 1 strain in serogroup A. In all 12 bacteria in the MDR and serogroup E, metallo beta-lactamase enzyme was found to be positive. And in other 15 strains, except the bacterium which could not be serotyped, chromosomal beta-lactamase was found to be positive. The result of the molecular typing showed PFGE A pattern. In conclusion, a pattern in PFGE which included bacteria from MDR and serogroup E, G which was observed in the P. aeruginosa strains which was isolated from the staff's hands and from the 5 patients, and PFGE F pattern were found to be observed the most. Finally, the two different clonal strains were found to be established in the intensive care.Öğe Çoğul dirençli Mycobacterium tuberculosis izolatlarında sekonder ilaçlara direnç ve epidemiyolojik takip(2002) Tansel, Özlem; Otkun, Metin; Akata, Filiz; Otkun, Tatman MüşerrefTürkiye'nin yedi bölgesinden toplanan 92 hem isoniazid hem de rifampisine dirençli Mycobacterium tuberculosis izolatı bu çalışmaya alınmıştır. Sekunder antitüberküloz ilaçlara duyarlılık testi BACTEC yöntemiyle yapılmıştır. En etkili sekunder ilaçlar sırasıyla amikasin, kapreomisin, kanamisin, ofloksasin, ethionamid, rifabutin olarak saptanmıştır. IS6110 tiplendirmesi yapılabilen 81 izolat için 59 farklı patern (% 72.8) saptanmıştır, düşük kopya sayısına sahip izolatlann oranı % 35.8'dir. Spoligotyping yöntemiyle 92 izolat için 41 farklı patern (% 44.5) bulunmuştur. Üç spoligotyping ailesinin paterni izolatlanmızm % 40.2'sini temsil etmektedir ( %18.5 T, %16.3 LAM, % 5.4 Haarlem). İzolatlanmızm spoligotyping paternleri Avrupa kökenlerinin dağılımına benzemektedir. Bu bulgular çoğul dirençli izolatlanmızm birbirlerinden farklı kaynaklardan köken aldıklanm, ilaç direncinin farklı hastalarda tedavi yetersizlikleri gibi nedenlerle bağımsız olarak geliştiğini düşündürmektedir. Rifampisin direncinden sorumlu RNA polimeraz enziminin beta alt ünitesini kodlayan rpoB genindeki mutasyonlarm saptanması için DNA dizi analizi yapılmıştır. Bu izolatlarda rpoB geninde en sık mutasyonlar 531. kodonda (% 53.3), 526. kodonda (% 13) saptanmıştır, % 18.5 oranında ise mutasyon bulunamamıştır. En sık görülen amino asid değişikliği Ser53 ILeu (% 50) olarak bulunmuştur. İsoniazid direncinden sorumlu katalaz peroksidaz enzimini kodlayan katG ve mikolik asidi sentezleyen enzimi kodlayan inhA genlerindeki mutasyonlar reverse hibridizasyon yöntemiyle araştınlmıştır. KatG genindeki Ser315Thr mutasyonu izolatların % 56.5'inde, inhA genindeki Thr209Met mutasyonu ise % 10.9'unda saptanmıştır. Bir izolatta her iki gende de mutasyon bulunmuştur (% 1.0). Moleküler yöntemlerle sadece r/705531, rpoB526, katG315, inhA2Q9 mutasyonlannın bulunması bile yaklaşık % 66 olasılıkla bu dirençli izolatlann hızlı bir şekilde saptanmasını sağlayacaktır. Bu bilgiler ülkemizde çok ilaca dirençli tüberküloz hastalanmn tedavilerinin doğru planlanmasında ve bulaştıncılıklannın önlenmesinde yararlı olacaktır.Öğe Edirne ilinde 1996-2006 yılları arası antitüberküloz ilaç direnç oranlarındaki değişim(2010) Özdemir, Levent; Tabakoğlu, Erhan; Otkun, Metin; Perincek, GökhanAmaç: İlimizde 1996 ve 2006 yılları arasında antitüberküloz ilaç direnç oranındaki değişimi saptamak. Gereç ve yöntem: Çalışmaya, 1996 ve 2006 yıllarında Mycobacterium tuberculosis üremesi saptanan hastalar alındı. İzoniazid, rifampisin, etambutol, streptomisin ve çoklu ilaç direnci saptanan hastaların bilgileri, SPSS 15 veri tabanına yüklendi ve istatistiksel inceleme yapıldı. Bulgular: Yapmış olduğumuz çalışmada; 1996 yılında 70 hastada Mycobacterium tuberculosis üremesi saptandı. Bunlardan 21?inde izoniazid, 8?inde rifampisin, 7?sinde etambutol, 27?sinde streptomisin ve 5?inde çok ilaca direnç saptandı. 2006 yılında ise; 47 hastada Mycobacterium tuberculosis üremesi saptandı. Hastaların 11?inde izoniazid, 4?ünde rifampisin, 1?inde etambutol, 2?sinde streptomisin ve 3?ünde çok ilaca direnç saptandı. Dirençli değişimi karşılaştırıldığında; izoniazid dirençli hasta sayısının 21?den 11?e (%30?dan %23.4?e), rifampisin dirençli hasta sayısının 8?den 4?e (%11?den %8.5?e), etambutol dirençli hasta sayısının 7?den 1?e (%13?ten %2.1?e), streptomisin dirençli hasta sayısının 27?den 2?ye (%39?dan %4.3?e) ve çok ilaca dirençli hasta sayısının da 5?ten 3?e (%7?den %6.4?e) gerilediği saptandı. Sonuç: İlimizde on yıllık süre zarfında antitüberküloz ilaç direncinde; izoniazid, rifampisin, etambutol ve çok ilaca direnç de ista- tistiksel olarak anlamlı bir düşüş olmazken, streptomisin direncindeki düşüş istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05).Öğe Hastane kökenli pnömonilerde sorumlu etkenler ve antimikrobiyal direnç değişimi(2006) Edis, Çakır Ebru; Otkun, Metin; Hatipoğlu, Osman N.; Gürcan, Şaban; Çağlar, Tuncay; Erkan, TülayHastane kökenli pnömoni, hastane infeksiyonları içinde en sık ölüme neden olan infeksiyondur. Bu çalışmanın amacı; Trakya Üniversitesi Hastane'sinde hastane kökenli pnömoni sıklığını, sorumlu etkenleri, direnç paternlerini ve bunların 10 yıllık süreç içindeki değişimlerini saptamaktır. Ekim 2003- Eylül 2004 tarihleri arasında hastane kökenli pnömoni hastalarından elde edilen mikrobiyolojik veriler retrospektif olarak değerlendirildi ve hastanede 10 yıl önce yapılmış çalışma sonuçları ile karşılaştırıldı. Hastane kökenli pnömoni hastane infeksiyonları içinde % 0.6 hızı ile üçüncü sıradan % 1.21 hızı ile birinci sıraya yükselmişti. Acinetobacter solunum yolu örneklerinde en sık saptanan etkendi ve sıklığı % 38.2'den % 44.5'e yükselmişti. Pseudomonas ise her iki çalışmada da ikinci sıklıkta yer aldı. Acinetobacter'in duyarlı olduğu antibiyotikler incelendiğinde, en yüksek etkinliğe sahip olan imipeneme duyarlılığın % 100'den % 35'e düşmesi çok dikkat çekiciydi. Sonuç olarak, hastane kökenli pnömoniler en önemli hastane kökenli infeksiyonlardır ve zaman içinde antibiyotik direnci büyük ölçüde artmıştır.Öğe Healthcare workers' compliance with universal precautions in Turkey(Churchill Livingstone, 2011) Hosoglu, Salih; Akalin, Serife; Sunbul, Mustafa; Otkun, Metin; Ozturk, RecepBlood-borne pathogens (BBP) represent remarkable occupational risks for healthcare workers (HCWs). Avoiding occupational blood exposure is a basis of prevention of the blood-borne pathogens (BBP). The effectiveness of the prevention strategies depends on the compliance and adherence to the program by healthcare-facility personnel. The aim of this study was to evaluate Turkish HCWs' compliance with Universal Precautions (UP). An analytic, cross-sectional, countrywide survey study was performed in hospital settings, (n = 5145) in 30 hospitals in 19 cities. In total, 1726 of the 5143 (33.6%) participants' behaviors were accepted as satisfactory for compliance with UP. The hepatitis knowledge levels of 2,650 (51.5%) participants were found to be satisfactory. In the multivariate analysis, working at a surgical site (P = 0.004), living in a rich region (P = .007) and the existence of a health office for HCWs (p = .000) were found to be contributor factors for HCWs' compliance with UP. Conversely, being a nurse (P = .000) and HBV/HCV carrier status (P = .039) were significant preventing predictors for HCWs' compliance with UP. Along with the other well-known predictive factors, regional economic status and a health office for HCWs are contributors for compliance with UP. (C) 2011 Elsevier Ltd. All rights reserved.Öğe Investigation of the agents and risk factors of dermatophytosis: A hospital-based study(Ankara Microbiology Soc, 2008) Gurcan, Saban; Tikvesli, Melek; Eskiocak, Muzaffer; Kilic, Haluk; Otkun, MetinThe aims of this study were the detection of distribution of dermatophyte species isolated from the clinical samples of patients with dermatophytosis and the evaluation of risk factors for the development of dermatophytosis. A total of 441 skin, nail and scalp/hair specimens obtained from 301 patients (151 were male; age range 2 months-80 years, median 42 years) and 884 foot and hand skin and nail specimens obtained from 221 control subjects (110 were male; age range 5-75 years, median 36 years) were included to the study between the period of January to December 2005. All the samples have been evaluated by direct microscopic (DM) examination and by culture. A total of 121 (40.2%) patients yielded positivity for dermatophytes, of them 63 were positive by both DM and culture methods, seven were only culture positive, and 51 were only DM positive. Nine (9.8%) of 92 culture positive samples from 70 patients were found negative in DM, while 85 (50.6%) of 168 DM positive samples from 114 patients were negative in culture. 23.5% (12/51) of DM positive but culture negative patients were given antifungal therapy previously. The most prominent species isolated from the cultures were Trichophyton rubrum with a rate of 68.4% (63/92), followed by T.mentagrophytes (18.4%); T.violaceum (3.3%); T.verrucosum, T.tonsurans and Epidermophyton floccosum (2.2% for each); T.schoenleini, Microsporum canis and Trichophyton sp. (1.1% for each). Of the patient samples whose cultures were positive, 45% were from the foot skin. The presence rate of dermatophytes in controls was found as 3.2% (7/221); T.rubrum was isolated from the foot skin of five and T.mentagrophytes was isolated in toenail of two control subjects. About 42% of the samples belonged to the patients who admitted to hospital between December to February period. The evaluation of the risk factors revealed that presence of trauma, pet contact, ritual cleansing and diabetes mellitus had no effect on the development of dermatophytoses, however the presence of fungal infection in the family, male gender, some professions (being farmer, worker and retired), and the use of immunosupressive drugs have been found to increase the risk of dermatophytosis. The number of cases with dermatophytoses started to increase beginning from the age of 20 and peaked in the ages between 40-59 years old. As a result T.rubrum was determined as the most frequently isolated dermatophyte and tinea pedis was the most frequently observed clinical form in our hospital, emphasizing the importance of early diagnosis and effective treatment in superficial fungal infections which have high morbidity.Öğe Mycobacterium tuberculosis üremesi saptanan akciğer tüberkülozlu hastaların antitüberküloz ilaçlara direnç oranları(2011) Perincek, Gökhan; Tabakoğlu, Erhan; Otkun, Metin; Özdemir, Levent; Özdemir, BurcuAmaç: Mycobacterium tuberculosis üremesi saptanan akciğer tüberkülozlu olguların antitüberküloz ilaç direnç oranlarının belirlenmesi. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 2005-2007 yılları arasında Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde kültürde Mycobacterium tuberculosis üremesi saptanan akciğer tüberkülozlu 134 hasta alındı. BACTEC 460 TB sistemi kullanılarak dört major antitüberküloz ilaca (H, R, streptomisin (SM), etambutol (EMB)) karşı gelişen direnç ve çok ilaca direnç oranları araştırıldı. Bulgular: Mycobacterium tuberculosis üremesi saptanan 134 akciğer tüberkülozlu olgunun 31’i bayan, 103’ü erkekti. Hastaların %58.2’sinde Erlich-Ziehhl Neelen (EZN) boyama ile Asido Rezistan Basil tespit edildi. Antitbc direnç oranları H %10.4, R %3, EMB %0.7, SM %0.7 olarak saptandı. Sonuç: Akciğer tüberkülozlu hastalarda belirlenen direnç paternlerinin izlenmesi, uygulanacak tedavi protokollerinin belirlenmesinde ve uzun vadede direnç gelişiminin önlenmesinde yararlı olacaktır. (Tur Toraks Der 2011; 12: 111-3)Öğe Nosocomial infections and risk factors in intensive care unit of a university hospital in Turkey(De Gruyter Poland Sp Z O O, 2010) Ozer, Burcin; Tatman-Otkun, Muserref; Memis, Dilek; Otkun, MetinThe aim of this study was to determine the types nosocomial infections (NIs) and the risk factors for NIs in the central intensive care unit (ICU) of Trakya University Hospital. The patients admitted to the ICU were observed prospectively by the unit-directed active surveillance method based on patient and the laboratory over a 9-month-period. The samples of urine, blood, sputum or tracheal aspirate were taken from the patients on the first and the third days of their hospitalization in ICU; the patients were cultured routinely. Other samples were taken and cultured if there was suspicion of an infection. Infections were considered as ICU-associated if they developed after 48 hours of hospitalization in the unit and 5 days after discharge from the unit if the patients had been sent to a different ward in the hospital. The rate of NIs in 135 patients assigned was found to be 68%. The most common infection sites were lower respiratory tract, urinary tract, bloodstream, catheter site and surgical wound. Hospitalization in ICU for more than 6 days and colonization was found to be the main risk factor for NIs. Prolonged mechanical ventilation and tracheostomy, as well as frequently changed nasogastric catheterization, were found to be risk factors for lower respiratory tract infections. For bloodstream infections, both prolonged insertion of and frequent change of arterial catheters, and for urinary tract infections, female gender, period and repeating of urinary catheterization were risk factors. A high prevalence rate of nosocomial infections was found in this study. Invasive device use and duration of use continue to greatly influence the development of nosocomial infection in ICU. Important factors to prevent nosocomial infections are to avoid long hospitalization and unnecessary device application. Control and prevention strategies based on continuing education of healthcare workers will decrease the nosocomial infections in the intensive care unit.Öğe Nozokomiyal gram-negatif bakterilerde genişlemiş spektrumlu ve kromozomal beta- laktamaz sıklığı(1997) Tuğrul, Murat; Akata, Filiz; Dündar, Volkan; Teker, Bahri; Otkun, Metin; Öğütlü, Aziz; Karabay, OğuzYazarların hastanesinde nozokomiyal Gram-negatif bakterilerde genişlemiş spektrumlu ve kromozomal beta-laktamazlara bağlı beta-laktam direnci antibiyorgamdan enzim tipini tahmin etmeyi sağlayacak şekilde özel disk dizilimi ile izlenmektedir. Bu amaçla indüklenebilir beta-laktamazları saptamak için direkt indüksiyon testi, genişlemiş spektrumlu beta-laktamazları saptamak için çift diskli sinerji testi kullanılmaktadır. Hastanedeki infeksiyon kontrol çalışmaları ile 1995 yılı içinde 199 nozokomiyal Gram-negatif bakteri saptanmıştır. Genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz direnci sadece Klebsiella oneumoniae'de 27 kökenin 12'sinde (% 44) saptanmıştır. Kromozomal beta-laktamazlara bağlı direnç 51 Pseudomonas spp. 'nin 21 'inde (% 41), 23 Enterobacter spp. 'nin beşinde (% 22), dört Citrobacter freundii'nin birinde olmak üzere toplam 27 kökende saptanmıştır. ESBL'nin saptandığı bakteriler, NCCLS kriterlerine göre yapılan disk difüzyon testindeki duyarlılık sonuçlarına bakılmaksızın geniş spektrumlu sefalosporinlere ve aztreonama dirençli bildirilmiş, indüklenebilir beta-laktamaz saptanan bakterilerde geniş spektrumlu sefalosporinlerin kullanımı ile başarısızlık ortaya çıkabileceği konusunda klinisyen uyarılmıştır. Sonuç olarak Gram-negatif bakterilerin antibiyogramında kullanılan 12 tane antibiyotik diskine yedi tane disk daha eklenmesiyle rutinde hem genişlemiş spektrumlu beta laktamaz, hem de indüklenebilir beta-laktamaz varlığı saptanabilmiştir.Öğe Predictive factors for occupational bloodborne exposure in Turkish hospitals(Mosby-Elsevier, 2009) Hosoglu, Salih; Akalin, Serife; Sunbul, Mustafa; Otkun, Metin; Ozturk, RecepBackground: This study was conducted to evaluate the epidemiology of percutaneous injury and/or mucosa exposure (PME) with blood or other body fluids that poses serious risks for health care workers (HCWs). Methods: An analytic, cross-sectional, countrywide survey study was conducted to describe the extent of and predictive factors for PME among HCWs in hospital settings in Turkey with total of 5258 HCW participants from 30 hospitals in 19 cities throughout the country. Results: The respondent group included 41.3% nurses. 29.0% doctors, 9.3% laboratory workers, and 20.3% paramedics. The survey found that 50.1% of the participants reported at least I occupational PME in the previous year. Doctors (2.57/person/year) and nurses (2.56/person/year) had the highest PME incidents. In the multivariate analysis, working at a surgical site (P =.000), being a doctor (P =.000), being a nurse (P=.000). young age (P =.025), and living in a poor region (P =.005) were significant factors for high occupational exposure. The presence of a health office for HCWs at the hospital (P =.000) and working at a university hospital (P =.003) were significant predictors of less occupational exposure, Overall, the mean number of PME incidents was 2.16/person/year. Conclusion: Along with the other well-known predictive factors, regional economic status and a health office for HCWs are preventive factors for PME exposure of HCWs (Am J Infect Control 2009:37:65-9.)Öğe Resistance Rates of Antituberculosis Drugs in Pulmonary Tuberculosis Patients Producing Mycobacterium Tuberculosis(Aves, 2011) Perincek, Gokhan; Tabakoglu, Erhan; Otkun, Metin; Ozdemir, Levent; Ozdemir, BurcuObjective: Determination of antituberculosis drug resistance rate in pulmonary tuberculosis patients producing Mycobacterium tuberculosis. Material and Method: 134 pulmonary tuberculosis patients producing Mycobacterium tuberculosis in cultures in the Trakya University Medical Faculty Hospital between the years 2005-2007 were enrolled in the study. Four major antituberculosis drugs (H, R, streptomycin (SM), ethambutol (EMB)) resistance and multidrug resistance rates were investigated. using the BACTEC 460 TB system. Results: 134 pulmonary tuberculosis patients producing Mycobacterium tuberculosis were detected and 31 female patients were found and 103 male patients. Acid resistant bacilli were found in 58.2% of the patients with EZN. Antituberculosis resistance rates were established as H 10.4%, R 3%, EMB 0.7%, SM 0.7%. Conclusion: It was determined that a follow up of drug resistance patterns in patients with pulmonary tuberculosis will be useful in determining treatment protocols and preventing drug resistance.Öğe Sporotrichosis, a disease rarely reported from Turkey, and an overview of Turkish literature(Blackwell Publishing, 2007) Gurcan, Saban; Konuk, Emel; Kilic, Haluk; Otkun, Metin; Ener, Beyza[Abstract Not Available]Öğe Trakya Üniversitesi Hastanesi'nde hastane infeksiyonları: 1995 yılı sonuçları(1997) Dündar, Volkan; Teker, Bahri; Aka, Filiz; Otkun, Tatman Müşerref; Akata, Filiz; Tuğrul, Murat; Otkun, MetinHastane infeksiyoniarinm kontrolünde ilk basamak yeterli verilerin elde edilmesidir. Trakya Üniversitesi Hastanesi (TÜH)'nde infeksiyon Kontrol Ekibi tarafından aktif sürveyanş yöntemiyle toplanan veriler, bu hastanede geliştirilen "Serhat" bilgisayar programı ile değerlendirilmektedir. Bu çalışmada 1995 yılında TÜH'nde hastane infeksiyoniarinm görülme sıklığı, dağılımı, etkenleri ve bu etkenlerin antibiyotik duyarlılıkları incelenmiştir. Dönem içinde hastanede yatırılan 9291 hastanın 270'inde (% 2.9) hastane infeksiyonu gelişmiştir. Hastane infeksiyoniarinm en sık görüldüğü servisler; nöroloji (% 9.0), yenidoğan servisi (% 8.4), iç hastalıkları(% 4.6)'dır. Bu infeksiyonlarm % 31.5'i üriner sistem, % 21.9'u solunum sistemi, % 20.7'si cerrahi yara infeksiyonlarıdır. İzole edilen bakterilerin % 76.7'si Gram-negatif, % 23.3'ü ise Gram-pozitif bakterilerdir. Gram-negatif bakterilerde en çok izole edilen türler; Pseudomonas spp. (% 25.8), Acinetobacter spp. (% 23.2) ve Escherichia coli (% 21.7)'dir. Bu bakteriler en çok imipenem (% 92), siprofloksasin (% 89) ve amikasin (% 83)'e duyarlı bulunmuştur. Üçüncü kuşak sefalosporinlere duyarlılık % 23-62 arasında değişmektedir. Gram-pozitif bakterilerde en sık izole edilen türler Staphvlococcus aureus (% 51.7) ve Enterococcus spp. (% 35.0)'dir. S. aureus'ta metisilin direnci oranı % 48'dir. Enterococcus spp. içinde vankomisin direnci saptanmamıştır. Sonuç olarak, TÜH'nde hastane infeksiyonlarmda Gram-negatif bakteriler baskın olup çoğul antibiyotik direnci sorunu nedeniyle empirik tedavide imipenem, siprofloksasin veya amikasin yeğlenmektedir.Öğe Trakya Üniversitesi Hastanesi'nde saptanan hastane kökenli pnömoniler(1997) Teker, Bahri; Otkun, Metin; Akata, Filiz; Çağlar, Tuncay; Dündar, VolkanHastane kökenli pnömonilerde klinik ve mikrobiyolojik verilerden yola çıkarak empirik antibiyotik tedavisini yönlendirebilmek amacıyla Trakya Üniversitesi Hastanesi İnfeksiyon Kontrol Komitesi'nce aktif sürveyans yöntemiyle toplanan veriler değerlendirilmiştir. Ekim 1994-Eylül 1995 tarihleri arasında yatan hastaların 54'ünde (% 0.6) CDC kriterlerine göre hastane kökenli pnömoni saptanmıştır. Olguların 43'ü erkek, 10'u kadındır. Yaş ortalaması 55.5±16.9'dur. Bu olgular aynı dönemde saptanan tüm hastane kökenli infeksiyonların % 16.7'sini oluşturmakta ve üriner sistem ve cerrahi yara infeksiyonlarından sonra üçüncü sırayı almaktadır. Toplam 18 olguda (% 33.3) etken bakteri üretilmiş olup bunların 10 tanesinde tek, üçünde ikili, ikisinde üçlü ve üçünde dörtlü olmak üzere üretilen bakteri sayısı 34'dür. Bu bakterilerin 13 tanesi Acinetobacter spp. 10'u Pseudomonas spp, altısı Klebsiella pneumoniae. ikisi metisiline duyarlı Staphylococcus aureus, ikisi Streptococcus pneumoniae ve biri Enterobacter spp'dir. Diğer olgularda etken bakteri saptanamamıştır. Gram-negatif bakteriler için en etkili antibiyotikler imipenem (%^93), siprofloksasin (% 90), amikasin (% 71)'dir. Sonuç olarak, hastane kökenli pnömonilerde empirik antibiyotik tedavisini yönlendirmede İnfeksiyon Kontrol Komiteieri'nin etkin bir şekilde çalışması sağlanmalı ve elde edilen veriler dikkatle yorumlanmalıdır.Öğe Trakya Üniversitesi Hastanesi'nde son iki yılda klinik örneklerden izole edilen enterokokların antibiyotik direnci(2005) Turan, Pınar; Karagöl, Çiğdem; Gürcan, Şaban; Otkun, Tatman Müşerref; Özer, Burçin; Otkun, Metin[Abstract Nıt Available]Öğe Yoğun bakım ünitesinde hastane infeksiyonu etkenleri, antibiyotik duyarlılıkları ve antibiyotik kullanımı(2006) Özer, Burçin; Otkun, Tatman Müşerref; Otkun, Metin; Memiş, DilekTrakya Üniversitesi Hastanesi (TÜH) Merkez Yoğun Bakım Ünitesi (MYBÜ)'nde kullanılan antibiyotiklerin hastane infeksiyon (Hİ) etkeni mikro-organizmalara etkinliği ve antibiyotik kullanımı ile hastane infeksiyonu gelişimi arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlandı. Hastalar prospektif olarak laboratuvara ve hastaya dayalı, aktif sürveyans yöntemiyle değerlendirildi. Mikro-organizmaların tanımlanması ve antibiyotik duyarlılıklarının belirlenmesi TÜH Mikrobiyoloji Laboratuvarı'nda yapıldı. Merkez Yoğun Bakım Ünitesi'ne dokuz ayda yatırılan 135 hastadan 36 Acinetobacter cinsi bakteri, 25 Pseudomonas aeruginosa, bir Stenotrophomonas maltophilia, 20 Candida cinsi maya, sekiz Enterobacteriaceae üyesi, 25 Staphylococcus kökeni, beş Enterococcus kökeni olmak üzere 120 mikro-organizma izole edildi. Acinetobacter türlerine karşı sefaperazon/sulbaktam, P. aeruginosa kökenlerine karşı piperasilin/tazobaktam ve meropenem en etkili antibiyotikler olarak belirlendi. Gram-pozitif bakterilerde vankomisin direnci saptanmadı, ancak Staphylococcus aureus kökenlerinin %85'i metisiline dirençli idi. Hastane infeksiyonu gelişimi ile antibiyotik kullanılması arasında anlamlı ilişki bulunmadı. Uygun dozda ve sürede, YBÜ'nün florasına uygun antibiyotik kombinasyonları ampirik tedavide kullanılmalı, hastaların kültür sonucuna göre tedavi tekrar düzenlenmeli ve antibiyotik kullanımına infeksiyon uzmanına danışılarak karar verilmelidir.
