Yazar "Karaca, Mustafa" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Effect of body mass index in gastric cancer patients: Analysis of Turkish national gastric cancer registry(Amer Soc Clinical Oncology, 2015) Ciltas, Aydin; Karaca, Mustafa; Uncu, Dogan; Ozkan, Metin; Aliustaoglu, Mehmet; Tekin, Salim Basol; Cicin, Irfan[Abstract Not Available]Öğe Meme Kanseri ve Moleküler Alt Tiplerinin Menopoz Durumu ve Vücut Kitle İndeksi İle İlişkisi(2022) Turan, Mehmet İlker; Karaca, Mustafa; Çelik, Mehmet; Yiğit, Direnç; Akgül, Nedim; Karaca, Özge Deniz; Çakır, TuğrulAmaç: Bu çalışmanın amacı vücut kitle indeksinin menopozal duruma göre meme kanseri subtipleri ile olan ilişkisinin belirlenmesidir. Yöntem: Sağlık Bilimleri Üniversitesi, XXX Eğitim ve Araştırma Hastanesinde meme kanseri tanısı ile takip edilen 802 hastanın dosyaları geriye dönük tarandı ve demografik, klinik ve patolojik karakteristikleri kaydedildi. Hastalar, menopozal duruma göre premenopozal ve postmenopozal olmak üzere iki gruba ayrıldı. Gruplar vücut kitle indeksi verilerine göre normal kilolu, aşırı kilolu ve obez olarak alt gruplara kategorize edildi. Meme kanseri subtip analizi için St. Gallen klasifikasyonu kullanıldı. Menopozal duruma göre vücut kitle indeksinin meme kanseri subtipleri üzerindeki etkisi analiz edildi. Bulgular: 802 hastanın %44,8’i (n: 359) premenopozal, %55,2’si (n: 443) ise postmenopozal idi. Hastalar vücut kitle indeksi verilerine göre kategorize edildiğinde premenopozal grupta aşırı kilolu ve obez hasta oranı %60,1 olup bu değer postmenopozal grupta %82,1 olarak izlendi. Aşırı kilolu ve obez hasta sayısının postmenopozal grupta istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha fazla olduğu izlendi. Ne premenopozal ne de postmenopozal grupta vücut kitle indeksi ile meme kanseri immünhistokimyasal subtipleri arasında yapılan analizlerde istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon izlenmedi. Sonuçlar: Bu çalışmanın bulguları, obezitenin meme kanseri immünhistokimyasal subtiplerinden bağımsız olarak postmenopozal dönemde meme kanseri riskinde artışa neden olduğunu desteklemektedir. Obezite ve meme kanseri ilişkisi, meme kanseri etyolojisindeki rolleri obeziteye göre daha net olarak belirlenmiş olan aile öyküsü, etnisite ve hormon replasman tedavisi kullanımı gibi risk faktörleriyle birlikte değerlendirilmelidir.Öğe Neonatal hiperbilirubinemilerde eritrosit glukoz-6-fosfat dehidrogenaz enzim eksikliğinin önemi(Trakya Üniversitesi, 1994) Karaca, Mustafa; Karasalihoğlu, Serap50 ÖZET T.Ü. Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Yenidoğan Ünitesinde takip edilen neonatal Inperbilirubinemili 91 term yenidoğanda, eritrosit glukoz-6- fosfat dehidrogenaz enzim eksikliği ile Mperbilirubinemi arasındaki ilişki araştırıldı. Vakalar enzim değerleri normal ve eksik olanlar olarak iki gruba ayrıldı ve ayrıca 42 hiperbilirubinemisiz yenidoğan kontrol grubu olarak alındı. Hperbilirubinemili olguların 12'sinde (%13.1) eritrosit glukoz-6-fosfat dehidrogenaz enzim eksikliği bulundu. Kontrol grubunda enzim eksikliği saptanmadı. Enzim aktivitesi eksik grubun total bilirubin ve retikülosit ortalama değerleri anlamlı yüksek; hemoglobin, hematokrit ve eritrosit değerleri ise anlamlı düşüktü (p< 0.05). Her iki grup başvuru yaşı, ikterin ortaya çıkış günü, tartı, boy, baş çevresi ve direkt bilirubin ortalamaları açısından benzerdi, aralarında fark yoktu. Glukoz-6-fosfat dehidrogenaz enzim eksikliği olan gruptaki yenidoğanlara anlamlı sayıda fazla kan değişimi gerekti ve yine bu grupta iki kerniktems vakasına rastlandı. Glukoz-6-fosfat dehidrogenaz enzim eksikliği yenidoğanlarda Mperbilirubinemi ve kernikterus riskini artırmaktadır. Bu nedenle hiperbilirubinemi etiyolojisinde diğer sebeplerin yanında bu enzimin eksikliği de araştırılmalıdır.Öğe Pazopanib for metastatic soft-tissue sarcoma: A multicenter retrospective study(Sage Publications Ltd, 2021) Koca, Sinan; Besiroglu, Mehmet; Ozcelik, Melike; Karaca, Mustafa; Bilici, Mehmet; Hacioglu, Bekir; Dogu, Gamze G.Purpose Soft tissue sarcomas are associated with a poor prognosis and low chemotherapeutic efficiency. Pazopanib is an orally available multi-tyrosine kinase inhibitor that was explored in patients with non-adipocytic advanced soft tissue sarcomas. The aim of this retrospective study was to evaluate the real life data of single-agent pazopanib efficacy and safety for soft tissue sarcomas in the Turkish population. Materials and methods We evaluated a total of 103 patients (41 males, 62 females) who received pazopanib for advanced non-adipocytic soft tissue sarcomas diagnosis in eight centers of Turkey, retrospectively. The pazopanib dose was 800 mg once daily. Progression-free survival, overall survival, and adverse events were analyzed. Results The median age was 50 years (range, 38-58). Majority of the patients had leimyosarcoma (41%). Median progression-free survival was 4.3 months, and the median overall survival was 10.1 months. The main common toxicities were fatigue, anorexia, weight loss, nausea, hypertension, and grade >= 3 toxicities were fatigue, anorexia, weight loss, and liver disorder. Conclusion Pazopanib is an efficient and tolerable agent and is well tolerated in good performance status patients with relapsed, advanced non-adipocytic soft tissue sarcomas.
