Yazar "Kürkçü, Nükhet" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Tedavi planlama sistemlerindeki inhomojenite düzeltme faktörlerinin akciğer dokusundaki doz dağılımına olan etkilerinin dozimetrik olarak incelenmesi
    (Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2013) Kürkçü, Nükhet; Koçak, Zafer
    Akciğer gibi düşük yoğunluğa sahip inhomojen ortamlarda tedavi planlama sistemlerinde farklı algoritmalarla hesaplatılan dozların gerçekte absorbe edilen doza en yakın sonuçları vermesi tedavinin doğruluğu açısından önemlidir. Bu nedenle; çalışmamızda akciğer dokusunda bulunan hava boşluğu dikkate alınarak tedavi planlama sisteminde farklı inhomojenite düzeltme algoritmaları ile hesaplanan doz dağılımlarının TLD sonuçları ile dozimetrik olarak karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada insan modelli rando fantomun bilgisayarlı tomografik görüntüleri 0.3 cm?lik kesitlerle alınıp konturlanarak planlama bilgisayarına aktarıldı. 7, 12 ve 15 cm2?lik alan boyutlarında, 6 ve 15 MV X ışını enerjileri kullanılarak ön-arka ve oblik planlamalar, Clarkson, Convolution ve Superposition algoritmaları için hesaplatıldı. Rando fantomda merkezi kesitte belirlenen 7 noktada okunan TLD?lerdeki doz ile farklı algoritmalar için hesaplanan bu noktalardaki dozlar karşılaştırıldı. Ön-arka ışınlamada parankim içi noktalarda; Superposition algoritmasında hiç bir alan ve enerji de %5 üzeri deviasyon saptanmazken, Clarkson ve Convolution algoritmalarında alan ve enerji küçüldükçe %5 üzeri deviasyan gösteren nokta sayısı artmıştır. Her üç algoritmada da alan küçüldükçe deviasyon büyüklüğü artmaktadır. Superposition algoritması için bu değer maksimum %4.2 iken, diğer iki algoritma için maksimum %10?lar civarındadır. Enerji farklılığının deviasyon büyüklüğüne etkisi gözlenmemiştir. Oblik ışınlama da Superposition algoritmasında hiçbir noktada %5 üzeri deviasyon saptanmazken, Clarkson ve Convolution algoritmasında, yüksek enerjide alan küçüldükçe %5 üzeri deviasyon sayı ve büyüklüğü artmıştır. Deviasyon yönü incelendiğinde, parankim içi noktalarda algoritmalar ile hesaplanan dozların TLD ölçüm dozlarına göre bir iki istisna dışında nerdeyse tüm noktalarda daha yüksek olduğu görülmüştür. Özellikle Clarkson ve Convolution algoritmalarının kullanımı, akciğer dokusunda yüksek doz tahmini ile sonuçlanmaktadır. Çalışmamızda fantomda tümör modeli oluşturulmasa da, bunun hedefte doz artırımını sınırlayacağı ve hatta düşük doza sebebiyet verebileceği akılda tutulmalıdır.