Yazar "Ayaz, Güçlü" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 1 / 1
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Çocuklarda ayrılık kaygısı bozukluğu gelişimi ile annenin kişilik özellikleri ve bağlanma stili arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi(Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2015) Ayaz, Güçlü; Görker, IşıkBu araştırmada, çocuklarda Ayrılık Kaygısı Bozukluğu gelişimi ile annenin kişilik özellikleri ve bağlanma stili arasındaki ilişki değerlendirildi. Araştırma grubu olarak, Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı polikliniğine ebeveynleri tarafından getirilen ve DSM–V tanı ölçütlerine göre ayrılık kaygısı bozukluğu tanısı alan 39 olgu (22 erkek, 17 kız) alındı. Kontrol grubu olarak Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı polikliniğine ebeveynleri tarafından getirilen, kronik tıbbi ve nörogelişimsel hastalığı olmayan, ayrılık kaygısı bozukluğu ve okul reddi öyküsü olmayan 39 olgu (14 Erkek, 25 kız) alındı. Araştırmaya alınan tüm olgulara, anabilim dalımızda oluşturulan sosyodemografik veri formu ve çocuklarda ayrılık kaygısı belirti tarama ölçeği; annelerine de çocukların davranışlarını değerlendirme ölçeği, Eysenck kişilik envanteri ve erişkin bağlanma stilleri ölçeği uygulandı. Araştırma grubundaki olguların davranışsal sorunlarının, kontrol grubundaki olgulardan daha fazla olduğu belirlendi. Ayrılık kaygısı bozukluğu olan olgularda, çocukların davranışlarını değerlendirme ölçeği’nde bedensel yakınmalar, anksiyete/depresyon, sosyal sorunlar, düşünce sorunları, dikkat sorunları, suça yönelik davranışlar, içe yönelim, dışa yönelim ve toplam sorun puanları kontrol grubundan daha yüksek bulundu. Araştırma grubundaki olguların annelerinin, Eysenck kişilik envanteri’ne göre nevrotiklik ve psikotiklik boyutlarından yüksek puanlar aldıkları belirlendi. Ayrıca, araştırma grubundaki olguların annelerinde güvensiz bağlanma stili, güvenli bağlanma stilinden daha yüksek oranda bulundu. Bu bulgular bize annenin kişilik özelliklerinin ve bağlanma stilinin, çocuklarda ayrılma kaygısı bozukluğu gelişiminde etkili olabileceğini düşündürdü.