Yazar "Aktan, Irmak" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kalp yetersizliği olan hastalarda yorgunluk ve yaşam kalitesinin değerlendirilmesi
    (Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2021) Aktan, Irmak; Ünsar, Serap
    Tanımlayıcı ve kesitsel olarak planlanan bu araştırma kalp yetersizliği hastalarının yorgunluk ve yaşam kalitesini değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapıldı. Araştırma; Aralık 2018 – Ekim 2019 tarihleri arasında Trakya Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kardiyoloji Anabilim Dalında kalp yetersizliği tanısı konulmuş, 138 hasta ile gerçekleştirildi. Araştırmanın verileri, “Anket Formu”, “Minnesota Kalp Yetmezliği ile Yaşam Anketi” ve “Piper Yorgunluk Ölçeği” kullanılarak toplandı. Araştırmaya katılan hastaların yaş ortalaması 62,53±11,10 yıl olup, %57,2’si kadındı. Hastaların %84,1’i evli, %57,2’si ilkokul mezunu, %20,3’ü emekli, %21’i yalnız yaşamakta, %63’ü kalp yetersizliği sınıflamasında NYHA sınıf II’de yer almakta idi. Hastaların ortalama EF değeri 36,45±6,73 olarak bulundu. Hastaların Minnesota Kalp Yetmezliği ile Yaşam Anketi puan ortalamasının 40,33±17,26 ve Piper Yorgunluk Ölçeği puan ortalamasının 4,39±1,83 olduğu belirlendi. Kalp yetersizliği hastalarının yorgunluk düzeyi ile yaşam kalitesi arasında negatif yönde istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulundu. Hastaların yorgunluk düzeyi arttıkça yaşam kalitesinin kötüleştiği belirlendi (p<0,05). Yapılan regresyon analizinde hastalarda yaşam kalitesi ve yorgunluk üzerine etkili bağımsız faktörler; yaş, tanı süresi, NYHA sınıflaması ve eğitim durumu olarak belirlendi. Hastaların yaş, tanı süresi, NYHA sınıflaması arttıkça ve eğitim düzeyleri azaldıkça yaşam kalitesinin kötüleştiği ve yorgunluk düzeylerinin arttığı bulundu (p<0,01). İlkokul mezunu olan, kalp yetersizliği sınıflamasında NYHA sınıf III’te 51 bulunan ve kalp yetersizliğine bağlı hastaneye yatma durumu olan hastaların yorgunluğunun arttığı ve yaşam kalitesinin azaldığı bulundu (p<0,05). Sonuç olarak; hemşirelerin kalp yetersizliği olan hastaların yaşam kalitesi ve yorgunluk düzeylerini geçerli ve güvenilir ölçeklerle değerlendirmesi, hastaların yaşam kalitesini yükseltmek ve yorgunluğunu azaltmak için uygun hemşirelik bakımının bireysel olarak planlaması ve hastalara psikososyal destek vermesi önerilmektedir