Sağlık profesyonellerinin psikolojik sermaye düzeylerinin merhamet yorgunluğu üzerindeki etkisi : Kamu hastanesi örneği

Abstract

Bu araştırma; kamu hastanesinde çalışan sağlık profesyonellerinin psikolojik sermaye düzeylerinin merhamet yorgunluğu üzerindeki etkisini belirlemek ve ortaya çıkan sonuçlar doğrultusunda nasıl bir yol izleneceği konusunda öneriler sunmak amacıyla yapılmıştır. Araştırmada; “Psikolojik Sermaye Ölçeği”, “Çalışanlar İçin Yaşam Kalitesi Ölçeği” ve “Sosyodemografik Bilgiler Formu” bölümlerinden oluşan form 408 sağlık profesyoneline (%64,7 kadın, %35,3 erkek) uygulanmıştır. Elde edilen veriler SPSS 24 İstatistiki Analiz programı kullanılarak, Mann-Whitney U ve Kruskal Wallis Testleri, Korelasyon ve Regresyon analizleriyle incelenmiştir. Yapılan analiz sonuçlarına göre; psikolojik sermaye ve merhamet yorgunluğu düzeyinin cinsiyet, yaş, eğitim, meslek, çalıştığı birim, 7-19 yaş aralığında yaşadığı yer, kronik hastalık durumuna göre farklılaştığı; hizmet süresi, medeni durum, evlilik süresi, eşin iş durumuna göre farklılaşmadığı görülmüştür. Aylık toplam gelir ve bakmakla yükümlü olunan kişilerde kronik hastalığının olmasına göre merhamet yorgunluğu düzeyinin farklılaşmadığı, psikolojik sermaye düzeyinin farklılaştığı sonucu elde edilmiştir. Çocuk sayısı ve bakmakla yükümlü olunan kişilerin olmasına göre psikolojik sermaye düzeyinin farklılaşmadığı, merhamet yorgunluğu düzeyinin farklılaştığı sonucuna ulaşılmıştır. Psikolojik sermayenin umut, iyimserlik ve psikolojik dayanıklılık alt boyutlarının merhamet yorgunluğu üzerinde bir etkisinin olmadığı yalnızca öz yeterlilik alt boyutunun etkisinin olduğu bulgulanmıştır. Psikolojik sermaye düzeyinin artırılmasıyla merhamet yorgunluğu düzeyinin azalacağı sonucu elde edilmiştir. Sağlık profesyonellerinde merhamet yorgunluğunu önlemek için geliştirilebilir özelliklerine ve pozitif kapasitelerine yoğunlaşarak psikolojik sermayelerine yatırım yapılması önerilir.

This research; was conducted to determine the effect of the psychological capital levels of health professionals working in a public hospital on compassion fatigue and to offer suggestions on how to proceed in line with the results. In the research; the form consisting of “Psychological Capital Scale”, “Quality of Life Scale for Employees” and “Sociodemographic Information Form” was applied to 408 health professionals (64.7%female, 35.3%male). The obtained data were analyzed by using SPSS 24 Statistical Analysis Program, Mann-Whitney U and Kruskal Wallis Tests, Correlation and Regression analyzes. According to the results of the analysis, the level of psychological capital and compassion fatigue; it differs according to gender, age, education, occupation, unit of work, place of residence between the ages of 7-19, and chronic disease; It has been observed that there is no difference according to the length of service, marital status, duration of marriage, and job status of the spouse. It was concluded that the level of compassion fatigue did not differ according to the monthly total income and the chronic disease of the dependents, and the level of psychological capital differed. It has been concluded that the level of psychological capital does not differ according to the number of children and the number of dependents, and the level of compassion fatigue differed. It was found that hope, optimism and resilience sub-dimensions of psychological capital did not have an effect on compassion fatigue, only the selfefficacy sub-dimension had an effect. It was concluded that by increasing the level of psychological

capital, the level of compassion fatigue would decrease. In order to prevent compassion fatigue in health professionals, it is recommended to invest in their psychological capital by concentrating on their developable characteristics and positive capacities.