The effects of written corrective feedback on L2 writing skill and grammatical accuracy

Abstract

This study investigated the effectiveness of indirect written corrective feedback in improving overall writing performance. Two intact English as a foreign language classes participated in the study. The participants were a total of thirty-six Turkish university students enrolled in a General English preparatory class at the School of Foreign Languages, Beykent University. While the experimental group received indirect feedback through error correction codes, the control group received direct feedback, which is a common and traditional way of providing written corrective feedback. Each class produced seven different pieces of writing and revised them over a seven-week period. In Week 1, both groups of participants were given a pre-test, and over the following five weeks, the experimental group was trained to use error correction codes. In Week 6, the participants were given their pre-tests with direct or indirect corrections, and they were asked to revise the same text. In Week 7, both groups were given a second post-test with a new writing prompt to see whether or not the participants could transfer their gains to a new piece of writing. As a result, the scores of the whole group of participants, regardless of the feedback type, significantly increased from the pre-test to the post-test. However, the findings showed no significant difference between the two feedback groups. It was also seen that the first and the second post-tests were not significantly different in terms of the mean Total scores, and this result implied that the whole group of participants retained their gains in the second immediate post-test. In addition, an online survey and interviews were carried out to see the participants’ opinions towards each feedback type. The results showed that participants had positive opinions as to both types of corrective feedback.

Bu çalışma dolaylı yazılı geribildirimin genel yazma performansını iyileştirmedeki etkinliğini araştırmıştır. Bu çalışmaya yabancı dil olarak İngilizce eğitimi gören iki mevcut sınıf katılmıştır. Katılımcılar, Beykent Üniversitesi Yabancı Diller Yüksekokulu Genel İngilizce hazırlık sınıflarında kayıtlı toplam 36 Türk üniversite öğrencisinden oluşmaktadır. Deney grubu hata düzeltme kodları aracılığıyla dolaylı yazılı geribildirim alırken, kontrol grubu ise yazılı geribildirim vermenin yaygın ve geleneksel bir yolu olan doğrudan yazılı geribildirim almıştır. Her bir sınıf yedi farklı paragraf üretmiş ve onları yedi haftalık bir süre boyunca revize etmiştir. 1. Haftada, her iki katılımcı gruba da bir ön test uygulanmış ve sonraki beş hafta, deney grubuna hata düzeltme kodlarını kullanmak üzere eğitim verilmiştir. 6. Haftada, katılımcılara doğrudan veya dolaylı düzeltmeler yapılarak ön testleri geri verilmiş ve gerekli düzeltmeleri yapmaları istenmiştir. 7. Haftada, katılımcıların kazanımlarını yeni bir yazıya aktarıp aktaramayacaklarını görmek için her iki gruba da yeni bir konuyla ikinci bir son test verilmiştir. Sonuç olarak, geri bildirim türünden bağımsız olarak tüm katılımcı grubunun puanları ön testten son teste önemli ölçüde artmıştır. Ancak, bulgular iki geribildirim grubu arasında anlamlı bir fark göstermemiştir. Ayrıca toplam puan ortalamaları açısından birinci ve ikinci son testler anlamlı bir farklılık göstermediği için ikinci son testte tüm katılımcı grubunun kazanımlarını koruduğu görülmektedir. Tüm bunlara ek olarak, her iki grup katılımcılarına geribildirim türüne ilişkin görüşlerini inceleyebilmek adına birer anket uygulanmıştır ve bazı katılımcılarla birebir görüşmeler yapılmıştır. Sonuç olarak, katılımcılar her iki geribildirim türü için de olumlu görüşler bildirmişlerdir.